Ziemia Caelum

Podążał za Busilem wzdłóż ścieżki.
Znów wkraczał w ten las. Zbyt dobrze pamiętał ostatnią bitwe. Ogarnął go lekki niepokój. Stłumił odruch sięgnięcia po miecz. Plemienni zwiadowcy mogli ich już obserwować. Wolał pokazać pokojowe zamiary.
Parsknął śmiechem słysząc dogryzki Busila.
- Pomyśl jaki żywot zgotuje swojemu mężowi. - Powiedział z lekkim rozbawieniem.

Cisza. Spokój. Nic tylko położyć się na trawie i miękkim mchu i odpocząć, pogrążając się w błogim śnie, albo marzeniach. Jednak nie zapominajmy, że jesteśmy na misji, zresztą bardzo poważnej.
Na samych początkach ostępów jest raczej marna szansa na spotkanie wojowników przeciwnika, tak samo z rzeczywistością. Jedynymi stworzeniami, jakie znajdowały się na ścieżce była parka myszy polnych, obwąchujących okolicę w poszukiwaniu pożywienia i skoczna wiewiórka czmychająca do swojej dziupli z orzeszkami w rękach.

Nadal podążali ścieżką coraz głębiej zapuszczając się w las. Czekał na jakikolwiek ruch tubylców w ich strone. Głęboko wciągnął powietrze przesiąknięte leśnym aromatem.
- Busil zrobimy tak: Ty masz list więc Ty będziesz z nimi negocjował, a ja będę w pogotowiu aby nam nie rozłupali czaszek.

Rozejrzał się. Jego wzrok przypadkowo padł na sterte kamieni. Spoglądał na nie przez dłuższą chwile zastanawiając się kto je tu ułożył. Odgonił głupie myśli skupiając się na zadaniu. Nadal wydawało mu się, że ktoś przebiega pomiędzy drzewami.
- Może powinniśmy im dać jakiś znak? - Zwrócił się do Busila.

Zanim się spostrzegli mieli już przyciśnięte do gardeł sztylety. Było trzeba się rozglądać i uważać wcześniej, bowiem oni są świetni w kamuflażu, a każda chwila nieuwagi może poskutkować taką sytuacją. Dowódca tej grupy podszedł do was, obejrzał, popatrzył na twarze i spytał się:
- Co tutaj robicie. - ton głosu nie wydawał się, jakoby za najmniejszą głupotę czekałaby ich śmierć, ale dało się słyszeć także fakt, iż nie znosi on sprzeciwu i potrafi walczyć o swoje.

- Spokojnie. - powiedział Busil - Nie potrzeba.
Zwrócił się do dowódcy.
- Witaj, przybyliśmy tutaj na zlecenie Daresa. Jeśli to nie problem, czy mógłbyś zaprowadzić nas do wioski? Mamy pewien dokument, który miałem przekazać waszemu dowódcy.
Podniósł odrobinę ręce do góry.
- Czy byłbyś tak dobry, żebyś kazał swoim ludziom, żeby odsunęli te sztylety od nas? Byłbym wdzięczny.

- Heh. - zaśmiał się Busil - Dares wkopał nas w ciekawą sytuację, nie powiem. Widzę, że bez jego pomocy było by łatwiej. Podoba mi się.
Popatrzył się na mężczyznę.
- Wybacz, jesteśmy tu dosyć krótko. Pojawiliśmy się nie wiadomo skąd i Dares postanowił pomóc nam w przeżyciu tutaj. Mogę ci powiedzieć, jak go znaleźć, tylko powiedz, jeżeli jesteś tak dobry, co takiego przeskrobał? Ja chciałem tylko pokoju, między nami, on mi powiedział, że gdy tu przyjdę, mam powiedzieć, że jestem od niego. Nie sądziłem, że ma tutaj przeskrobane.