Ziemia Caelum

Ludzie

Do tej krainy przybyli jakieś 500 lat temu, kiedy to krasnoludy toczyły wielką wojnę z elfami. Poszczególne grupy ludzi wykorzystały sytuację i przyłączyły się do któreś ze zwaśnionych stron. W zamian mogły liczyć na możliwość osiedlenia się, prawa takie same, jakie mieli pierwotni mieszkańcy, zaś ich jedynym obowiązkiem była ochrona granic. Oczywiście istniały jeszcze plemiona człowiecze, nie będące na usługach którejkolwiek z potęg. To właśnie oni, wykorzystując swoją największą przewagę pomiędzy innymi narodami (szybkość rozmnażania się) rozpoczęli zakładanie osad, rozwijanie ich. Małe osady w końcu stały się wielkimi miastami. Zwykłe plemię zmieniło się w wielki i silny naród, godny dorównania innym. W tym okresie dyplomaci elfi i krasnoludzi negocjowali między sobą zawarcie pokoju (bowiem wojna przyniosła im olbrzymie straty), a groziła im kolejna - ze strony ludzi. Postanowili, więc zawrzeć pakt. Wtedy nastał złoty okres dla rasy człowieczej. Niestety. Po zaledwie 37 latach pokoju tron objął niejaki Milithantis. Łaszczył się na tereny zajmowane przez elfy oraz krasnoludy, wobec czego wypowiedział im wojnę, w której zginęły tysiące. Za karę lud cały wypędzony został do krainy sarkastycznie nazwanej Caelum. Do pilnowania ich wybrano jeden klan krasnoludzki (Siwobrodych) i grupę elfów (Aril).

Krasnoludy

Te mierzące nie więcej niż 5 stóp wzrostu istoty najszybciej posunęły się technologicznie względem innych ras. Do tej pory dominują w tej kwestii. Posiadają oni chociażby działa strzelające ognistymi kulami niczym smoki, wielkie machiny wojenne i setki innych, równie imponujących wynalazków. To właśnie technologia pozwala krasnoludom nieustannie stawiać opór najeźdźcom oraz żyć w dostatku przez setki lat. Większość przedstawicieli tej rasy posługuje się ciężką bronią dopasowaną specjalnie do ich wzrostu. Ale nie popełnijcie błędu i nie oceniajcie tych istot po wzroście, gdyż swą siłą przewyższają niejednego człowieka.
Rasa ta słynie se swego zamiłowania do mocnych trunków (głównie miodu pitnego i piwa), który sami wytwarzają. Uwielbiają najeść się do syta i wypić (co najmniej) kilkanaście kufli piwa, przy czym często przeholują i wypijają dwa razy tyle, co doprowadza ich do stanu potocznie zwanego upojeniem alkoholowym. Na domiar złego w takim stanie bardzo łatwo wszczynają bójki a nie ma nic gorszego niż dwóch bijących się krasnoludów. Chyba, że cała grupa bijących się krasnoludów.
Każdy krasnoludzki mężczyzna nosi brodę- u przedstawicieli krasnoludów jest to wyraz siły i odwagi. Im dłuższa broda tym mężniejszy jej nosiciel. Odnotowano kilkanaście przypadków kobiet z naturalną brodą sięgającą im do pasa. Do tej pory nie stwierdzono dlaczego tak się dzieję.
Krasnoludzka kondycja nie ma sobie równych, każdy z nich potrafi biec dwa-trzy dni bez przerwy, choć szybkość, z którą się poruszają nie jest powalająca. Ich wytrwałość jest jedną z głównych cech charakteryzujących ten naród. Siłą nie dorównują Elfom, acz wytrzymałością niejednokrotnie ich przewyższają.
Członkowie tej rasy utworzyli kilka grup zwanymi klanami, których przywódcy sprawują całkowitą władzę nad ich krajem, zaś na ich czele stoi jeden najpotężniejszy ród.

Elfy

Latami zamieszkując lasy i puszcze Elfy Leśne opanowały do perfekcji mowę zwierząt oraz o dziwo roślin, dzięki czemu większa część ich miast pozostaje ukryta za drzewami oraz krzewami.
Ci pokojowo nastawieni mieszkańcy lasów słyną ze swej gościnności i umiłowania do zabawy oraz pięknego wyglądu i długowieczności. Co rusz wyprawiane są wielkie uczty z udziałem wesołych bardów i różnorodnymi potrawami (składającymi się z owoców i ciast), od których uginają się stoły. Nie raz wieśniacy słyszeli śmiechy i śpiewy dobiegające z lasów, a ci, którzy nie grzeszą wiedzą przypisywali te zjawiska demonom i upiorom chcącym zwabić swą ofiarę do lasu a następnie zabić.
Jednocześnie elfy są rasy bardzo tajemniczą, skrywającą wiele sekretów o dziwnych zwyczajach. Przestrzegają prawa, którego zwykli ludzie nie rozumieją, m.in. witają się w sposób długi i ciężki do zrozumienia oraz nie spożywają mięsa. Elfy dzielą się na kilka plemion:
- Arilowie - grupa elfów wybrana do pilnowania porządku wśród ludzi. Podobnie jak oni i krasnoludy z klanu Siwobrodych zamieszkują krainę Caelum.
- Bromserowie - plemię elfów rządzących, przewodzą naradzie elfów,
- Eldonowie - najliczniejsza grupa elfów, zwykli mieszkańcy; spośród swoich struktur raz na 10 lat wybierają przedstawicieli, którzy zasiądą w radzie,

Nimfy

Nimfa to leśne duchy upodabniające siły przyrody. Nie mają określonego wzorcu wyglądu. Każda upodabnia się do obiektu, którego jest postacią duchową. Ze względu na pochodzenie, cechy oraz kilka innych rzeczy, nimfy są podzielone na:
- Leśne - zazwyczaj są to duchy drzew, krzewów, kwiatów, bądź jakiejkolwiek innej rośliny. Mogą posiadać zielone skrzydła, bądź nie posiadać żadnych. Zazwyczaj mają na siebie nałożone zielone, krótkie szaty, bądź są okryte mchem i kwiatami. Czasami przyozdabiają włosy.
- Skał - mają skórę koloru skały, której postacią duchową są. Czasami można je spotkać przyozdobione małymi kamyczkami. Za ubranie służy im mech (tylko w przypadku, jeśli porasta on skałę, którą duszek ten reprezentuje),
- Stawów i Jezior - zawsze są mokre i ubrane w glony. Uwielbiają przebywać w pobliżu wszelakich zbiorników wodnych, a jeszcze bardziej kąpać się w nich. Ich skórę w okolicy barków pokrywają miniaturowe łuski.

Smoki

Jeśli chodzi o wygląd to tej rasy opisać się nie da, ponieważ każdy smok jest inny. Zazwyczaj mają kształt latających węży długich na co najmniej 10 stóp, a grubość do 10 dłoni. Posiadał cztery łapy, zakończone ostrymi jak brzytwy pazurami, zaś całe ciało błyszczy w słońcu. Zazwyczaj smok ma niewielką (w stosunku do ciała) głowę z grzebieniem na czubku i porastającymi szyję oraz tułów szpikulcami. Atutem smoków jest znakomity słuch, węch oraz wzrok. Te gady mają różne sposoby zabijania swoich ofiar, jedne używają do tego szpon, inne duszą je swoim silnym ogonem. Rzadko w tym celu używają ognia, ponieważ każdorazowe jego użycie osłabia sprawność. Jeszcze rzadszą metoda to używanie trucizn - bowiem niewielka część populacji jest w stanie ją wytworzyć.

Creigowie

Creigowie to najstarsza rasa zamieszkująca ten kontynent. Zwani inaczej "Strażnikami Lasów" ostają we wszelakich puszczach, lasach oraz mniejszych, lub większych zbiorowiskach drzew. Są niewiele więksi od ludzi i znacznie od nich silniejsi. Ich cykl rozwojowy przypomina wyrastanie nowego drzewa, z tym że kiedy Creig osiągnie granicę 60 lat, korzenie zmieniają się w prymitywne kończyny i dzięki temu jest w stanie się przemieszczać. W pewnej części mogą przypominać Entów, lecz nie można się mylić. Nie są spokrewnieni z nimi - to zupełnie inna rasa.
Creigowie uzyskują dojrzałość w wieku (około) 200 lat. Przez całe swoje życie nie muszą nic spożywać. Ich organizm sam pobiera ze środowiska potrzebne mu substancje.
Skóra członków tej rasy przypomina mieszankę krasnoludziej i kory drzewa. Innymi słowy z koloru i wytrzymałości przypomina korę, lecz to nadal pozostaje skóra. Z głowy Creigom wyrastają dwa, drewniane rogi. Czym są oni starsi, tym rogi się wydłużają.