Ziemia Caelum

Uśmiechnął się słysząc słowa Tsuki, pierwszy raz od dawna ktoś go zaakceptował pomimo tej szramy na twarzy, zazwyczaj przez nią był odrzucany. - Cóż pani, skoro lepiej mi bez maski, w puszczy pozostanę bez niej, do czasu aż kogoś spotkamy. - uśmiechnął się do niej szczerze, lecz jego uśmiech zszedł z twarzy, gdy zobaczył, że Tsuki jest ranna. - Co Ci się stało pani? Bardzo boli? Może pomogę Ci pani dotrzeć do punktu medycznego? - powiedział spokojnym tonem.

Przyglądał się dokładnie, gdy Tsuki opatrywała swoją ranę. Kobieta, która potrafi sama o siebie zadbać, mało takich spotkał w swoim życiu, w sumie to niewiele jakichkolwiek kobiet spotkał. Uśmiechnął się szeroko do Tsuki. - Na pewno już lepiej pani? Może jednak wolisz przejść się do punktu medycznego? - spojrzał na nią lekko zmartwiony, nie przestając się uśmiechać.

Podniósł maskę z ziemi i sam powoli wstał, otrzepując szatę z kurzu. - Niech będzie pani, możemy stąd iść. -mówiąc to założył swoją maskę na twarz, następnie powoli naciągnął kaptur na głowę. Spojrzał na Tsuki szeroko się uśmiechając, jakby zapomniał, że ona nie może ujrzeć jego uśmiechu. - Ale dokąd chciałabyś iść pani?

Zaczął podążać za Tsuki bardzo wolnym krokiem, stawiając ostatnie kroki w puszczy rozglądał się dookoła podziwiając jej piękno i rozmiar. Rzadko podziwiał naturę, ale piękno puszczy działało na niego wyjątkowo, dziwnie się czuł, tak jakby nieswojo. Skupił się z powrotem na tym co się dzieje, gdy tylko Tsuki wyjrzała zza krzaków, aby go zawołać. - Tak pani, już idę. - mówiąc to przyśpieszył, aby dogonić Tsuki.

Ostatnio edytowany przez Raytlion (2013-09-04 16:12:47)

Michael chodził o Caelumie aby zapoznać teren, nie chciał w razie czego zgubić się na prostej drodze, a w końcu "przezorny zawsze ubezpieczony". Idąc przez puszczę i oglądając wszystkie możliwe miejsca w których dało by się schować, trafił na jakąś polankę, na której dostrzegł śpiącą kobietę, nie wiedział kim jest ani nie znał jej wieku, a w jego głowie rozbrzmiała tylko jedna myśl.
- Gdybym miał na nią zlecenie to nie miała by tutaj szans.
Zbliżył się do niej trochę i usiadł po cichu na ziemi i chwycił rękojeść swego sztyletu aby być przygotowanym na wszystko, naciągną kaptur, po czym odchrząknął i powiedział głośno.
- Niebezpieczne jest spanie na otwartej przestrzeni bez nikogo kto by pilnował. Jestem Karis.
Skłamał w sprawie swego imienia aby nie narażać się na niebezpieczeństwo.

Ostatnio edytowany przez Michael (2013-09-13 15:59:14)

Michael patrzył na kobietę twarzą, która nie zdradzała żadnych uczuć, patrzył tak obojętnie, że można było się przestraszyć.
- Miło mi cię poznać, przybyłem tu chwilę temu i nie jestem w stanie ocenić tego jak długo pani spała.
Spojrzał głęboko w jej oczy, widział w nich szczęście.
- Czegoż piękna pani tutaj szuka?
Zapytał patrząc jej cały czas w oczy z tym samym wyrazem twarzy.

Chłopak się uśmiechnął, po czym wstał i wyjął swój sztylet, wyglądało to dość groźnie. Schylił się i rozciął linę, którą miał przyczepioną do nogi, musiał w nią wejść po drodze i jej nie zauważyć.
- Jestem tu nowy lecz orientuje się jak trafić do miasta.
Po tych słowach schował sztylet i kontynuował.
- Jeżeli pani chce to mogę pokazać tą drogę, akurat nie mam nic innego do roboty.
- Niech ludzi mnie postrzegają za miłego, to może się przydać.
Pomyślał czekając na odpowiedź.

Michael odwrócił się na pięcie i zaczął iść w przeciwnym kierunku.
- Tak więc ruszajmy. Co panią tu sprowadza?
Oddalił się już kawałek od kobiety lecz ciągle nie zwalniał i szedł prosto przed siebie.
- W zasadzie to jesteśmy dość blisko miasta.