Ziemia Caelum

- Słynny elfi koń? Nie, to zwykły andaluz.
Ali nieco zdziwiona masą pytań o konia drapie się z tyłu głowy. Po chwili poczyna odpowiadać po kolei:
- Ma na imię Eaz. Ała! - bije się w rękę, z czego słychać donośny plaskaty dźwięk.
- Wszędzie, muszą być wszędzie!- patrzy na uderzoną rękę.

Ali robi minę niezbyt zadowolonej na tę propozycję, ale po chwili namysłu  daje się namówić.
- Dobrze, skoro tam miało by być lepiej, w takim razie chodźmy. Pan prowadzi. - mówi stanowczo.
Bierze do ręki wodze i kieruje się w stronę miasta podążając za chłopakiem. Eaz swoim stanowczym stępem podąża za dwójką.

Ali zaskoczona nieco pytaniem odpowiada:
- W te strony, to znaczy do Smoczej Puszczy, tak? Więc w Dębowym Zagajniku znajdują się dwie osoby i, żeby im nie przeszkadzać przyszliśmy tutaj. Skoro nie mogę być w jednym lesie, to poszłam do drugiego. W  lesie czuję się najlepiej... - spuszcza głowę i myśli, jak chłopak odczyta to, co właśnie powiedziała. Fakt, lubi być w środowisku naturalnym, ale jest jeszcze trochę zimno, co więcej jest noc. Ali mogłaby poradzić sobie z takim chłodem, ale nowo poznany towarzysz mógłby mieć później kłopoty ze zdrowiem, gdyby przegadali tu całą noc.
Jadnak po chwili napada ją pytanie, które przed chwilą zadał jej młody mężczyzna. Bez większego zastanowienia zadaje je:
-A co Pana tutaj sprowadziło? Tak po ciemku co by Pan tutaj robił?

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-04-27 15:50:18)

Elfka zdziwiona zachowaniem chłopaka zaniemówiła. Resztę drogi chce milczeć, ale do głowy wpadło jej ważne pytanie.
- Tak więc Daresie, ile masz lat?
Więcej pytań już nie miała jak na tę chwilę.

16 wiosen... Tyle ile ja - pogrąża się w zadumie.
W tem Eaz parska. Robi się nie cierpliwy. Ali głaszcze go po szyi i idzie dalej za młodym mężczyzną. Sprawia wrażenie godnego zaufania, więc naiwnie Ali podąża za nim. Fakt, przez głowę przechodzi jej sto różnych dziwnych myśli, ale wiedząc, że Eaz jest przy niej,  uspokaja się.

Ali milczy.  Wyczuwa w Daresie, że jest mocno zapracowany. Nawet obudziło się w niej współczucie.
Ali nie chcąc zadawać niepotrzebne pytania, lub rzucać słowa na wiatr siedzi cicho. Słowa są drogą do nieporozumień.

-->

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-05-01 20:58:43)

Było już blisko wieczora, gdy Ney przelatywał nad tym fragmentem puszczy. "Atak" niezwykłego amuletu, ratowanie elfa z płonącego domostwa, ten dzień zmęczył go wybitnie. Nawet nie bardzo chciało mu się machać skrzydłami toteż głównie szybował. Dostrzegłszy w dole jakieś większe drzewo, jednym ruchem zanurkował w zieloną gęstwę. Uczepił się pazurami grubego pnia i zaczął wspinać się wyżej. Miał nadzieję znaleźć jakieś dogodne miejsce do odpoczynku, najlepiej na rozłożystych konarach, a te właśnie wyglądały obiecująco. Istotnie, nie pomylił się. Po chwili przeszukiwania korony drzewa wpadło mu w oko wygodne rozwidlenie. Ułożył się na nim, głowę kładąc na przednich łapach i zawiniętym ogonie.

Ney już prawie spał, gdy do jego nozdrzy doleciał jakiś zapach. Był to, jak się zdaje, zapach smoka. Otworzył swoje czarne oczy i dostrzegł pomiędzy drzewami jakiegoś nieznanego sobie gada. Podniósł łeb i przyjrzał się uważniej. Z lekkim zaskoczeniem, choć w sumie nie wiedział skąd ono, stwierdził, że ów obcy jest smoczycą.
- Witaj - rzekł przyjaźnie po chwili namysłu. Patrzał nań z gałęzi zaciekawiony.