Ziemia Caelum

Dalej nie znalazłszy żadnego zlecenia, najemnik postanowił odwiedzić jedyną osobę jaką znał w mieście- Vey. Nic poważnego, po prostu chciał zobaczyć, co u niej. Mimo ogromnej nieśmiałości jaką przejawiała w ich rozmowie, czyniąc ją trudną i pełną absurdów zafascynowała go ta niepozorna elfka.
Jednak w chwili, gdy przekroczył próg punktu medycznego przekonał się, że o to wcale nie był dobry pomysł. W lazarecie roiło się od strażników, a gdzie oni, tam kłopoty. W jednej chwili cała postać Variana spięła się gotowa na wszystko i mężczyzna tylko siłą woli odsunął rękę od miecza, nie chcąc przyciągać problemów.

Drzwi do Punktu otworzyły się gwałtownie z głośnym hukiem uderzając o ścianę, do której zostały przymocowane. Pięciu krasnoludów wpadło do środka wesoło podśpiewując jedną ze swoich zabawnych pieśni. Trzech dźwigało różnego typu narzędzia budowlane a pozostałych dwóch zmagało się z wypełnioną po brzegi beczką piwa.
- Witaj pani! Bodrin, do usług. - Zakrzyknął idący na przedzie krasnolud. Dumna, pewna siebie postawa świadczyła o niewątpliwej roli przywódcy w tej ekipie. - Mamy tu podobno przekuć kilka ścian. Atroth nam już wszystko wyjaśnił więc tylko wskaż nam gdzie mamy poszerzyć i odsuń pacjentów, żebyś nie musiała wyciągać z nich gruzu. - Odwrócił się do swoich ludzi i krzyknął głośno. - Otwierać beczkę i brać się do roboty!

Gdy do niego podeszła i zaczęła badać po prostu go zatkało. Po prostu zabrała się do rzeczy. Widać było, że leczenie jest całym jej życiem. Nie była nawet w stanie pomyśleć, że Varian po prostu przyszedł z wizytą towarzyską. Nim jednak zdążył się odezwać, do środka wpadły krasnoludy i totalnie wytrąciły elfkę z równowagi. Dokładając do tego strażników lazaret stał się wirem chaosu i to skupionego wokół niej, drobnej cichej uzdrowicielki. I widać było po Vey, ze ją to przerosło. Najemnik postanowił coś z tym zrobić. Nie mógł patrzeć, jak taka krucha istota zostaje rzucona na pastwę tych wszystkich ludzi i ich pretensji.
Dla zwiększenia efektu położył rękę na głowni miecza i spojrzał groźnie na krasnoludy.
-Byli by Panowie na tyle mili i poczekali przy drzwiach, a nie wdzierali się do LECZNICY, jak do jakiegoś burdelu z żądaniami, jakbyście zamawiali dziwki do pokoju.
Mówił z lodowatym spokojem, pod którym jednak było czuć tłumiony gniew. Dalej trzymając rękę na broni stanął między Vey a krasnoludami i wyczekująco popatrzył z góry na krasnoludy.

Na słowa Variana zalała się rumieńcem i mocno speszyła. Gdy jednak krasnoludy wyglądały jakby miały się szykować do rozbijania ścian chwyciła jakieś prześcieradło by nakryć swoje biurko, na którym porcjowała właśnie zioła.
-Wykujcie tu tylko drzwi! Zamurujcie tam co trzeba... Nie róbcie niczego niepotrzebnego... Począwszy od głupiej walki! Jeśli wszystko tu będzie w pyle i cemencie nijak nikomu nie pomogę dojść do zdrowia z połamanymi żebrami i  pociętymi twarzami! -zawołała błagalnie próbując szczelnie przykryć blat razem z zawartością stołu.
W głowie wciąż miała bezceremonialne porównanie lazaretu z przybytkiem negocjowanych uciech. Sama poczuła się porównana co najmniej do panny dającej takie uciechy. Co gorsza, sama dobrze nie miała okazji jeszcze ich poznać co nieco było frustrujące przy takim porównaniu. W sumie nigdy by nie wpadła na to by lekarkę porównywać do takiej osoby, a lazaret mimo, że znajdują się w nim łóżka nie jest miejscem gdzie zaznaje się takich przyjemności.

Drzwi do punktu medycznego otworzyło lekkie kopnięcie, po chwili w wejściu pojawił się mężczyzna ubrany w czarno-czerwoną szatę z kapturem oraz maską koloru szaty. Na rękach trzymał kobietę, rozejrzał się dokładnie po punkcie starając się zorientować kto w nim się znajduje. Wszedł do środka, powoli nachylił się, aby postawić Tsuki na nogach i szybkim ruchem wyprostował się opierając ją o siebie. - Witam. Nie przeszkadzamy? - powiedział dość poważnym tonem.

Póki krasnoludy jej nie przeszkadzały ona nie przeszkadzała im. Widok jednak kolejnej osoby otwierającej drzwi kopniakiem nieco ją wyprowadził z równowagi.
-Szanowny majstrze? Możecie jeszcze zerknąć na zamek do drzwi? Wymaga naprawy od ciągłego otwierania go za pomocą obuwia. -mówiąc te słowa wbiła lodowaty wzrok w mężczyznę mając nadzieję, że poczuje się do odpowiedzialności.
Zdziwiło ją, że chłopak, który przyszedł przed osobliwą parką nie odzywał się od dłuższego czasu, dlatego też wstała i podeszła do Variana.
-Usiądziesz? Jeśli Twoja sprawa nie jest zbyt pilna zajmę się nimi. -powiedziała spokojnie, nieco przepraszająco.
Stojąc koło Variana znów spojrzała na parkę. Nie dostrzegła na pierwszy rzut oka niczego co uniemożliwiałoby zapukanie i samodzielne chodzenie (bo nikt nie opisał obrażeń ani ran jak prosiłam już kilka razy).
-Coś się stało? -zapytała z wyczuwalnym dystansem.

Vey sama ledwo uniknęła przebijającego się przez dziewczynę ostrza. Wytrzeszczyła oczy, gdy z ust Tsuki polała się krew. A potem wojownik przekręcił jeszcze miecz. Vey zamknęła oczy i złapała opadającą dziewczynę. Nie mogła nic zrobić prócz trzymać pannę w objęciach w jej ostatnich chwilach i powstrzymywać chociaż nieco śmiertelne drgawki. Powoli sama zaczęła się kolebać nucąc jakąś dziecinną kołysankę. Wszystko wyglądało jak uspakajanie kwilącego berbecia.

Nazael w chwili uderzenia o ziemię uderzył o nią głową i popłynęła mu krew, gdy strażnik go budził poczuł się słabo lecz się nie poddawał, udało mu się nie przejmował się niczym więcej lecz nie chciał siedzieć za kratami, jego łokieć wyślizgnął się spod ciała strażnika i zamachnęła się łokciem na niego, miał nadzieję na zrzucenie go z siebie lub chwilowe ogłuszenie.
- To nie będzie takie proste.
Pomyślał w tym samym momencie.