Ziemia Caelum

Niebezpieczni mężczyźni całą grupą zaczęli gonić swojego kompana, który ruszył za Airi. Padło za nim kilka zdań, typu: "Zboczeńcu, zawsze tylko nie teraz", "Zostaw ją, nie warto" czy "Ona nie jest ciebie warta". On jednak ich nie słuchał i parł naprzód za dziewczyną.
Airi wybiegając z lasu wpadła na Dashe'go, wpadła z takim impetem, że oboje upadli na ścieżkę. Wojownik nie był świadomy zbliżającego się niebezpieczeństwa. Nagle pojawił się jeden z grupki. Widząc ich, powiedział:
- No no no. Widzę, że wolisz swojego faceta ode mnie.
Wyciągnął przed siebie swój miecz.
- Pozbędę się tego tutaj i już nic mnie nie powstrzyma przed tobą, ślicznotko.
Pojawiający się za nim wojownicy byli źli na swojego kompana.
- Zostaw ich! Przynajmniej nie teraz! Nasza misja nie obejmuje twojego idiotyzmu!
Nawet dowodzący grupy nie miał chęci, by zatrzymać dziewczynę. Nie było to priorytetem, jedynie gdyby bała się ruszyć, zabraliby świadka zabójstwa.
- A idźcie i róbcie swoje! - zdenerwował się na nich - Ja poradze sobie sam.
Wyraźnie wściekli na niego odeszli. Jeden z nich odwrócił się i powiedział w stronę Dashe'go.
- Nie wiem kim jesteś, ale zabij tego idiotę.

Ostatnio edytowany przez Busil (2013-07-07 16:09:45)

Nie spodziewała się, że Dashe może zeskoczyć z konia i do niej podejść. Dla niej naturalnym odruchem byłaby ucieczka, gdyby zobaczyła kogoś kto biegnie jak szalony. Można się chyba domyślić tego, że jest ta osoba goniona, bądź dzieje się inna, zła rzecz. Ale najwidoczniej w tym przypadku było zupełnie inaczej. Elfka nie zdążyła się zatrzymać i wpadła na kompana. Grunt, że zmieniła wcześniej ułożenie sztyletu w dłoni, bo w innym wypadku mogło się to dla niego źle skończyć.
- Co ty wyprawiasz do jasnej cholery?! - krzyknęła wstając szybko. Zwróciła się w stronę, z której przybiegła. Jeden ze zbirów był już dosyć blisko. Spojrzała na towarzysza wzrokiem pełnym nienawiści. Mogli spokojnie uciec, gdyby nie jego zachowanie.
Wysłuchała wszystkich słów wypowiedzianych przez nieznajomych. Ciągle przeżywała to co zrobiła. Gdyby nie poszła w tamtą stronę, gdyby nie przejęła się jak zawsze tym co się dzieje, nie doszłoby do tej chwili. Teraz patrzyła spode łba na mężczyznę z mieczem. Po części zignorowała to co mówił Dashe. Miała wielką ochotę patrzeć jak tamten cierpi. Zawsze tak jest. Airi gdy jest sama, boi się zbliżyć do wyglądającej groźnie osoby, trzymającej broń. Jednak wystarczy tylko jedna osoba po jej stronie, a jest gotowa do walki przeciw każdemu.
- Nigdzie się stąd nie ruszam. - Zacisnęła mocniej dłoń na rękojeści sztyletu.- Nie myśl sobie, że jestem jakąś bezbronną kobietą, która nie umie walczyć... - Skończyła mówić i wbiła wzrok w przeciwnika, czekając na jego ruch.

Dashe widząc nadchodzący atak odskoczył na bok przy czym sparował atak wroga swoim mieczem. I wtedy zaczął go atakować na przemian lewa, prawa, lewa, prawa aż w końcu podwoił atak z jednej strony mając nadzieję, że jego taktyczny atak sprawi iż rywal upadnie na ziemi i zaleje się krwią dzięki czemu mogliby kontynuować podróż, jednak wiedział, że ten atak nie musi przynieść żadnego powodzenia ale miał nadzieję, że jednak będzie to bardzo skuteczna zmyłka choć wydawała się być banalną. Dashe patrzył na przeciwnika i nie wiedział jak on zareaguje na zmyłkę w ataku.

Od samego początku technika zbira nie była całkiem skuteczna. Po tym, jak Dashe sparował jego atak, odrzuciło go pierwsze uderzenie przeciwnika, a on przekoziołkował kilka razy. Udało mu się jednak stanąć szybko na nogach. Ponownie podbiegł do Dashe'go i zaczął walkę na miecze. Miał szybki refleks, odpierał każdy atak wojownika, jednak nie był tak wytrzymały jak on i był bliski porażki.
Nagle, zrobił najgłupszy ruch, jaki mógłby zrobić. Gdy zobaczył, że Airi do niego podbiega, uderzył z całej siły swojego przeciwnika, udało mu się go przesunąć zaledwie o krok lub dwa i myśląc, że jest bezpieczny, zaatakował Airi. Dziewczyna miała prawdziwe szczęście, zbir zdołał podrzeć ledwie nogawkę od jej spodni, a jego miecz utkwił głęboko w ziemi, zaklinował się. Dopiero wtedy zauważył, że Dashe stoi tuż za nim i wymierza mu cios. Widocznie już miał doświadczenie w uciekaniu, w jedną chwilę stanął w znacznej odległości od dwójki i patrzył na nich przerażony.

Wkurzyła się, że znowu ktoś zniszczył jej ubranie. Wcześniej lekarz potargał jej tunikę, a teraz zbir zrobił dziurę w spodniach. Być może były to tylko zwykłe kawałki materiału zszyte ze sobą, jednak teraz musi wydać więcej na krawca. Nie będzie w końcu chodzić w czymś takim, inaczej nikt nie weźmie jej na poważnie, tylko za jakiegoś nieudacznika.
Przyglądała się zachowaniu przeciwnika. Bawiło ją jego zachowanie, w końcu na początku był taki pewny siebie, a teraz gotowy uciec. Jeśli popatrzeć na to z innej strony, to robił prawie to samo co elfka, tylko że ona najpierw zgrywa tchórza, a później kogoś zupełnie innego.
Postanowiła w końcu wstać. Dashe opanował sytuację, więc ona nie miała już nic do roboty. Jedynie nie spuszczała na wszelki wypadek z tamtego wzroku, gdyby coś mu wpadło głupiego do głowy.

Dashe ponownie zawiesił swoją kusze na plecach i powiedział do Airi - Jedźmy już stąd nie wiadomo co jeszcze może się tu czaić. To jest podejrzana okolica i lepiej tu się nie zapuszczać, a więc ruszajmy! Towary czekają i Caelum także czeka na te towary. - Dashe podszedł do swojego konia i wsiadł na niego po czym spojrzał na mapę i chwilę się w nią wpatrywał i po chwili dał znak swojemu koniowi aby ruszył. Odwracając się do swojej towarzyszki zapytał ją - Wszystko w porządku? Nie jesteś ranna? - Dashe nie chciał by coś ich znowu zaatakowało dlatego tak szybko ruszył, wolil dmuchać na zimne. No bo nie zawsze przeciwnik musi być taki słaby jak ten teraz.

I wyruszyli. Konie zdawały się biec bardzo szybko, wręcz uciekać - nawet Busil. Nikomu z grupy nie podobała się ta okolica i chcieli jak najszybciej się stąd oddalić. Jeśli spojrzeć do tyłu, można było zobaczyć mężczyznę wychodzącego z lasu i biorącego swój miecz. Nim dwójka straciła go z oczu, widzać przez chwilę było, jak przystawiał sobie ostrą częśĆ miecza do ręki, jakby chciał wmówić swoim kompanom, że zwyciężył, zostawiając na mieczu krew wroga a na ręce - drobną ranę.
Dashe i Airi jechali dalej, po krótkiej drodze ich konie zwolniły i zaczęli jechać wcześniejszym tempem. Trasa szła płynnie, tak jak wcześniej, nic szczególnego się nie działo, nikt nie przejeżdżał. Dotarli do miejsca, gdzie mieli zjechać z głównej trasy i wjechać na małą trasę wchodzącą w las. Zobaczyli wychodzącego stamtąd starszego mężczyzne z dużym plecakiem. Starzec jedynie skinął głową w stronę jeźdźców i poszedł dalej.

Westchnęła po tym, gdy Dashe skończył mówić. Uśmiech całkowicie zniknął z jej twarzy. Miał trochę racji w tym co mówił, jednak elfce nie spodobało się to, że powiedział jej to wprost. Zwłaszcza, że wyglądał na dosyć młodą osobą. Gdyby był starszy, pewnie zachowałaby swoje myśli dla siebie, ale tak nie było.
- Posłuchaj, poszłam na zwiady, ponieważ chciałam mimo wszystko uratować tamtą osobę. Gdybym dotarła tam minutę czy dwie wcześniej, może byłoby mi to dane, ale niestety już było po niej i podejmowanie walki nie miało najmniejszego sensu. Dlatego zaczęłam uciekać i byśmy uciekli razem, ale byłeś już na ziemi.- Zrobiła krótką pauzę i znowu zaczęła mówić. - W ogóle, to dałabym sobie z nim radę mając do dyspozycji tylko ten sztylet, ale widziałeś, że zaatakował ciebie! Co miałam zrobić, gdy zacząłeś wymachiwać swoim mieczem jak oszalały? Nie umiem walczyć mając kogoś przy swoim boku... Umiem uczyć się na swoich błędach, więc wiedz, że taka sytuacja już nie będzie miała miejsca.
Być może nie powinna tego mówić, ale zdenerwowały ją słowa tego człowieka. Przez dalszą drogę wolała się już do niego niepotrzebnie nie odzywać. Chciała tylko jak najszybciej dotrzeć do celu, zawieść na miejsce ten towar i zająć się swoimi sprawami.