Ziemia Caelum

Cofnęła się. Z trudem wytrzymywała  to przenikliwe spojrzenie.  Tak, boję się. , chciała powiedzieć ale nie mogła. Zdyszana po biegu próbowała złapać oddech. Czuła łzy spływające po jej policzkach. Tak bardzo bolała ją kostka. Nie mogła wstać, żeby chociaż opłukać ją w lodowatej wodzie ze strumienia i obwinąć bandażami z tobołka, który przecież został tam, gdzie go zostawiła. Westchnęła zrezygnowana.
-Tak- pisnęła cichutko.- Ale dalej uważam , ze jesteście piękni panie. Piękniejsi niż przedtem... - dodała z rumieńcem na policzkach.

Zdjęła buty i włożyła nogi do strumienia. Cały czas przyglądała się Geweinowi. Czyżby jej ufał? Przecież pokazał jej swoje prawdziwe oblicze! A może chciałby ją zjeść?
-Wiecie panie....- zaczęła- Nie jestem zbyt smaczna. Sama skóra i kości, nie najecie się...
Wyjęła nogi ze strumienia i obandażowała jedną z nich bandażem. Nie była skręcona ani złamana, tylko strasznie się potłukła. Sunako zauważyła , że zaczęło się ściemniać.
-Powinniśmy znaleźć jakieś miejsce na nocleg, panie - powieszała wstając.

Patrzyła na smoka. Bała się, ale nic chciała tego okazywać. Pozbierała z ziemi swoje rzeczy i weszła na smoka. Wtuliła się w jego łuski.
-Jesteście pewni panie, że to całkiem bezpieczne?- zapytała- Nie chciałabym spaść...
Jeszcze bardziej wtuliła się w jego chłodne łuski. Chłodny wiatr delikatnie muskał jej policzki.
-Zresztą już nic... Znacie jakieś miejsce, gdzie możemy przenocować, panie?- zapytała.

Ześlizgnęła się ze skrzydła Geweina. Była trochę poturbowana po locie, ledwo trzymała się na nogach.
-Nigdy więcej nie polecę na Was, panie - wyszeptała. Rozejrzała się dookoła.
-Chyba będzie lepiej, jeśli rozpalimy ognisko, mój panie- powiedziała już spokojniej- Chyba, że wolicie panie marznąć całą noc.

Uśmiechnęła się do mężczyzny.
-Wiecie mój panie...- zaczęła otwierając tobołek- Jest jedna rzecz, o którą chciałabym was jeszcze poprosić.
Wyciągnęła z tobołka dwie bułeczki i podała jedną Geweinowi.
-Chcę, abyście ze mną zjedli , panie- powiedziała patrząc mu prosto w oczy.

Usiadła na trawie pod drzewem i przyglądała się przez chwilę mężczyźnie.
-Wiecie panie....- zaczęła niepewnie. Uważała, żeby nie wygadać mu swojego sekretu.
-Dużo podróżuję. Bardzo- opowiadała- Odkąd... Zmarł mój przyjaciel- przycisnęła do piersi krzyżyk, pamiątkę po nim- Po prostu tutaj zabłądziłam...
Uśmiechnęła się do Gewa i zaczęła jeść bułeczkę.

Popatrzyła mu prosto w oczy i przełknęła kęs. Uznała, ze chociaż to może mu powiedzieć.
-Lux... Miał na imię Lux. - powiedziała- Zginął w walce dwa lata temu.
Jej oczy zaszkliły się od łez. Szybko otarła je rękawem sukni, żeby Gew nic nie widział.
-Ale to już nie ważne...- schowała krzyżyk w dekolcie sukni. Bała się, że jak teraz mężczyzna zacznie ją wypytywać o szczegóły, to zdradzi mu swój sekret. Miło byłyby w końcu się komuś zwierzyć i wypłakać, ale muszę sama odpokutować swoje grzechy, pomyślała już nie wiadomo który raz Sun.