Ziemia Caelum

- Eh... Chyba za dużo powiedziałem. - zauważył Busil - Zacznijmy od tego, że mówiąc robotę miałem na myśli sprawę, która mogłaby pomóc nam wszystkim się tu urządzić. Ma to związek z zamieszkującym te tereny plemieniem, które nas zaatakowało.
Busil westchnął, ciężko było mu wpaść na to, jak się wytłumaczyć.
- Tak szczerze, nie jest to istotne raczej kto i jak ciebie polecił. Naprawdę, nie zrobiłoby to różnicy, jakby polecił cię twój własny koń. - Fricai postarał się, żeby zabrzmiało to na żart. - Jeśli chcesz porozmawiać na ten temat, proponowałbym... - udał, że dopiero zobaczył Sunako - proponowałbym przejść na stronę.

- Jak chcesz. - powiedział Busil.
- Nietrudno się chyba tego domyśleć - zaczął - że te dzikusy zaatakują nas ponownie. Wtargnęliśmy w końcu na ich teren. Mamy dwie opcję, negocjacje i walkę. Oczywiście ta pierwsza bardziej się do nas uśmiecha, moglibyśmy liczyć na ich pomoc, jednak nie będzie to łatwe, zważając na ich nagły atak. Musielibyśmy mieć kogoś, kto wtopi się w ich naród i uda mu się zawiesić między nami broń. Inną opcją jest wybicie wszystkich, co nie bardzo się mi podoba. Popatrz, wszyscy zajmują się lub to budową Caelumu lub to własnymi sprawami, lecz jeśli zostaniemy zaatakowani, może już nie być tak wesoło.

Szybko założyła suknię na mokrą halkę. Była wdzięczna Baldurowi za to że ją ostrzegł, gdy zobaczyła mężczyznę wychodzącego z krzaków. Już go widziała. Walczyli z tubylcami. Przysłuchiwała się ich rozmowie, która jak dla niej trwała dość długo. Słońce już dawno zniknęło za horyzontem, a na niebie zaczęły się  pojawiać pierwsze gwiazdy.
-Wiecie... Może lepiej pójdziemy do gniazda i to omówimy z resztą?- zaproponowała.

- Odważny plan przyjacielu. - Baldur wymownie się uśmiechnął. - Pójde z Tobą. Jak coś pójdzie nie tak każdy miecz się przyda.
Spojrzał na Sunako. To niebezpieczna misja, nie warto ryzykować jej życia. Musze ją przekonać aby została na miejscu.
- Sun. - Szepnął z ledwo dostrzegalną nutką czułości w głosie. - Lepiej zostań tutaj. Poinformuj innych, że wybraliśmy się na tą misje.
- Kiedy chcesz ruszać? - Spytał odwracając się do Busila.

Spojrzał na nią rozbawiony.
- Mocny argument. Trudno będzie walczyć z tubylcami jako małe żabki.
Podziwiał jej upór i odwage. Gdy tak stala ze skrzyżowanymi rękami przypominała mu małą dziewczynke. Uśmiechnął się do niej.
- Jak sam widzisz tej elfki nie przegadasz. - Powiedział do Bisula.

Zaczęła się śmiać.
-Nigdzie nie idę i wam też radzę tutaj zostać, o ile nie chcecie zostać małymi myszkami, albo żabkami!
Busil zaczął ją już denerwować. Chciał udawać bohatera, a tak naprawdę tylko narażał się swoją głupotą.
-Zresztą, rób jak chcesz... Ja sobie pójdę przez ten ciemny i pełen niebezpieczeństw las do orlego gniazda sama, może nic mnie zje po drodze...

Stłumił śmiech obserwując kłótnie tych dwojga. Postanowił włączyć się aby elfka w szale nie zniszczyła połowy Caelum.
- Busilu chciałbym niezwłocznie wyruszyć z Tobą jednak Sun ma rację. - Zaczął mówić łagodnym, pokojowym tonem. - Caelum to teraz dobro wspólne nas wszystkich. Nie możemy zawierać sojuszy za plecami innych. Najlepszym rozwiązaniem będzie ruszenie do Gniazda. Musimy powiedzieć o naszej misji innym. Gwarantuje Ci, że zaraz po tym wyruszymy w stronę terenu tubylców.
Zrobisz co chcesz aczkolwiek proponuje Ci dobre rozwiązanie i mam szczerą nadzieje, że je przyjmiesz.