Ziemia Caelum

Uśmiechnął się czule do Sun i powiedział do Busila:
- Zgoda. Ruszajmy do gniazda. - Po chwili dodał - Chciałbym tam szybko dotrzeć. Primer mimo tego, że wygląda na silnego konia i taki oczywiście jest to nie zdoła utrzymać trójki dorosłych ludzi. Potrafisz poruszać się szybciej niż na nogach? - Zapytał z nadzieją w głosie.

Ali z Eazem przyglądali się całemu zdarzeniu. Mimo hałasu i wystających ich głów nikt ich nie zauważył. I dobrze.  Obydwoje mają większe problemy, niż zawieranie nowych znajomości i odświeżanie starych. Gdy tamci odeszli, Ali z Eazem spokojnie wychodzą z ukrycia. Elfka lewą ręką ściąga siodło konia i rzuca na ziemi razem z resztą ekwipunku. Rozkłada koc i kładzie małego na nim. Korzystając z okazji dorzuca gałęzi do ogniska. Podchodzi do małego, który właśnie się obudził:
- Najwyższy czas cię przewinąć - śmieje się. Bierze brudną pieluchę i pierze w wodzie. Akurat dziecko zaczyna się uśmiechać i machać rączkami, przez co Eaz zainteresował się maluchem. Chrapami delikatnie pieści małą główkę dziecka. Długa grzywa spada koniowi i dziecko chwyta kosmyk włosia i ciągnie. Koń jednak nie reaguje źle, wie, że nie wolno mu skrzywdzić dziecka.
Ali widząc zabawę śmieje się i mówi:
- Ładnego sobie znalazłeś kolegę! - podchodzi i owija małego innym skrawkiem materiału.
- Teraz będzie ci wygodniej - uśmiecha się.
Kiedy maluch puszcza grzywę konia, zwierzę oblizuje swój wielki mleczny pysk. Ali kładzie się obok dziecka i przykrywa je kolejnym kocykiem, a Eaz stoi na straży.

Jednak wycie wilków dawało się we znaki. Robiło się gorąco pomimo niezbyt wysokiej temperatury.
Eaz zgodnie z powierzonym mu zadaniem pilnował, czy coś lub ktoś nie nadciąga. Szturcha elfkę, aby wstała. Wilki, a może nawet wolfyy słychać było doskonale. Niby telepatia. Jednak nie powstrzymałaby na pewno głodnej watahy, ta w ogóle by nie słuchała.
Ali spogląda na niebo. Czyściutkie, bez ani jednaj chmurki, tylko księżyc w pełni okazywał swą jakże piękną prostotę. Eaz robił się niecierpliwy. Nie chciał, żeby go, jego panią i malucha, z którym już się zgrał, pożarła jakaś głodna wataha.
Ali wstaje, owija małego, ubiera konia,  chowa dziecko w koszyk, składa koce. Wspina się na konia trzymając w ręce ogłowie licząc, że sama telepatia wystarczy by pokierować ogierem.

-->

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-06-24 22:26:44)

Siedzała na drzewie przy jeziorze ,kiedy zjawił się Baldur. Uśmiechnęła sie na jego widok ,choć w głębi duszy poczuła. niepokoj. Szybko jednak odrzuciła od siebie złe. mysli. i zeskoczyła z drzewa .
-Następnym razem zanim zaczniesz się. kąpać , upewnij się. ze jesteś sam,Baldurze-powiedziała patrząc na niego chłodno .?

-Właśnie widzę -powiedziała znudzona- A właściwie to co tutaj robisz ?
Nie czekając na odpowiedź wstała i ruszyła w stronę lasu. Coś jej mówiło ,że. nie powinna z nim dłużej zostawać. sam na sam.

Odwróciła się w jego stronę ze słodkim uśmiechem.
-Skoro nalegasz -powiedziała zdejmujac suknię .Weszła do wody i dopiero tam zdjęła też halkę . Naga zanurzyla się po samą. szyję

Obserwował jak whodzi do wody. Zrzuciła ubranie przyprawiając Baldura o szybsze bicie serca. Jego wzrok bezwstydnie przesuwał się po jej ciele.
- Woda jest przejrzysta elfko. - Powiedział z lekkim uśmiechem. Podpłynął do niej zatrzymując się metr przed nią.

Kain wcale nie zainteresowany zaistniałą sytuacją obok cały czas siedział paląc fajkę i patrząc w chmury. Z sakwy wyciągnął nóż, który zaczął ostrzyć. Cały czas nucił różne pieśni...