Ziemia Caelum

Stała na środku sali ubrana w czarną suknię. Była blada i niewyspana, a jej oczy były opuchnięte od płaczu. Wyglądała przez o to na kilka lat więcej. Właściwie, to nie miała nawet ochoty przychodzić do pracy. Ale musiała. Słyszała czyjś kroki, ale się nie odwróciła. Zajęta była własnymi myślami. Patrzyła przez okno na dwa gołębie. Dopiero znajomy głos wyrwał ją z rozmyślań. Na widok Thorsena uśmiechnęła się smutno i bardzo krótko. Podeszła do biurka i wzięła dziecko z koszyka na ręce.
-Chcesz się uczyć w akademii? - zapytała.

Nazael przechadzał się po mieście rozmyślając o niedawnych wydarzeniach gdy postanowił znaleźć Sunako i powiedzieć jej o tym co się stało, a przy okazji spytać ją o kwiaty. Naz wszedł do akademii i odnalazł salę w której stała Sunako z jakimś mężczyzną, prawdopodobnie uczniem.
- Witaj Sunako niestety mam dla ciebie złą wiadomość.
Nazael spodziewał się najgorszej z możliwych reakcji jaką mógł przewidzieć.
- Mianowicie. Twój narzeczony Baldur nie żyje pochowałem go koło świątyni. Dokonała tego jakaś łachudra jeśli tylko będę mógł ci pomóc to powiedz. Dziwne są kwiaty na jego grobie. Dosłownie kilka chwil wcześniej pogrzebałem jego zwłoki gdy tam znalazły się kwiaty.
Nazael dopiero teraz zwrócił uwagę na mężczyznę, który znajdował się w sali.
- Witaj. Sytuacja nie do końca miła na zawarcie nowej znajomości. Nazywam się Nazael.

Patrzyła na niego, ale nic nie mówiła. Czy on nie wie?, pomyślała Stoję przed nim w żałobnej sukni, blada i zapłakana, a on myśli, ze ja dalej o niczym nie wiem?. Chciała mu odpowiedzieć, ale zamiest tego się rozpłakała.
-Widziałam... Wszystko widziałam- załkała- Kwiaty są moje. To ja je tam zostawiłam...
Nie była dalej w stanie nic mówić. Po prostu stała z pochwyloną głową i płakała. Było jej trochę wstyd, przy nich, ale nie była w stanie ukryć swoich uczuć.

Nazael wyglądał na niewzruszonego płaczem Sunako.
- Tak był dobrym przyjacielem. Domyślałem się, że to byłaś ty aczkolwiek zaciekawiło mnie to i musiałem się upewnić.
Wten do klasy wszedł, a w zasadzie dokuśtykał się Dashe.
- Witaj przyjacielu. Tej kobiecie stało się to, że umarł jej narzeczony czyli Baldur. Został on zamordowany w świątyni, a oprawca wyciął jego serce.
Mówił nadal niewzruszonym głosem.
- Widziałem wiele śmierci, a Baldur był naprawdę zacnym kompanem. Niech jego dusza zazna wiecznego spokoju.
Po czym zwrócił się do obcego mężczyzny z, którym się witał.
- Jak tutaj wchodziłem wydawało mi się, że wspominałeś coś o śmierci Baldura. Czy mógłbyś nam wyjaśnić skąd o tym wiesz?

Ostatnio edytowany przez Nazael (2013-07-23 18:44:58)

Pośpiesznie otarła łzy.
-Ale te szczegóły mogłeś sobie odpuścić! Ty...Ty!- wysyczała przez zęby SUnako i kopnęła Nazaela w kostkę tak mocno jak tylko umiała. A siły miała dość dużo jak na to drobne ciało. Ułożyła dziecko w koszyku i odwróciła się do zebranych.
-Nauka będzie kosztować- powiedziała.

Dashe wcale się nie zdziwił, że kobieta tak potraktowała jego przyjaciela. W końcu był on strasznie chamski mówiąc o śmierci Baldura. Mógł zachować szczegóły dla siebie. Dashe swoim kijem dotknął Nazaela i szepnął do niego - Daj spokój, ona ma już tego dość. Nie widzisz tego? - Dashe sam miał już dość słuchania o śmierci Baldura i o jej szczegółach. - Ile będzie kosztowała nauka? - powiedział po chwili namysłu mężczyzna. Miał nadzieje, że nie będą to koszty zbyt wielkie bo musi zrobić jeszcze kilka opłat.

Miała ochotę rzucić się na Nazaela i go po prostu zabić. Ale zaraz sobie coś przypomniała. Jej oczy znów napełniły się łzami.
-On.. Bo na rynku były dwie kobiety. Jedna ryda, dojrzała. Druga, młodsza, miała długie kruczoczarne włosy. Była po prostu piękna. I on za nimi pobiegł... Miałam wrażenie że się znają... A ja...
Pośpiesznie otarła łzy.
-Daj mi już spokój. Nie mam nic więcej do powiedzenia w tej sprawie- powiedziała i wyminęła go. Stanęła przed Dashem.
-50 dukatów na miesiac - powiedziała.