Ziemia Caelum

-Pierwszy raz zemdlałam kilka tygodni temu. Pamiętam, że wtedy cały dzień bolała mnie głowa... No i tak jakoś wyszło. Rozbiłam sobie wtedy głowę. Od tamtego czasu strasznie mnie boli. Ale to nic poważnego. Słyszałam, że to normalne...
Podniosła się, choć wiedziała że nie powinna.
-Ostatnimi czasy źle sypiam. Ciągle jestem zmęczona. - starała się załagodzić sytuację- Dlatego to nic poważnego.
Chciała wyjść, ale znowu osunęła się na ziemię. Tym razem jednak nie zemdlała.
-Naprawdę nic mi nie jest! Odpocznę sobie trochę i mi przejdzie.

Uśmiechnęła się do Dasha i położyła mu dłoń na ramieniu.
-Moja panno! Nie jesteś w stanie chodzić, a omdlenia... całodzienne bóle głowy, problemy ze snem... O nie! To trzeba poważnie zbadać. To może być coś poważnego. Nie mogę zostawić tej sprawy w ten sposób. To byłoby poważne zaniechanie. -powiedziała dość ostro używając całego swojego autorytetu medyka, a następnie zwróciła się do reszty -Czy może ktoś w łaskawości swojej pobiec chociaż po jakiś wózek lub usłużyć jej ramieniem?
Westchnęła i podała dziewczynie własne ramię by się mogła na nim oprzeć.
-Idziemy, moja droga i nie chcę słyszeć sprzeciwów! Poinformować kogoś, że będziesz nocować w lazarecie? -Zapytała nieco schodząc z tonu i wracając do troski.
Wychodząc zerknęła jeszcze na Dasha.
-Dziś chyba nie wrócę do domu, wybacz. Mam nadzieję, że nie przygotowałeś powitalnej kolacji. -uśmiechnęła się mając nadzieję, że nadrobi dobrą miną. Było jej głupio, że musi zrezygnować z umówionego noclegu i zostawić znajomego samego.

Dashe uśmiechnął się do Vey i odpowiedział - No trudno. Może jutro będziesz spała u mnie.- Z lekkim uśmiechem na twarzy podszedł do dziecka i wpatrywał mu się przez chwilę, a potem rzekł do zaniepokojonej o losy dziecka kobiety - Ja się nim zajmę. Nie musisz się niczym martwić jest w dobrych rękach - Dashe nachylił się nad dzieckiem i podniósł koszyk po czym uśmiechnął się i rzekł do Vey - To do zobaczenia - następnie powolnymi krokami zaczął opuszczać sale lekcyjną.

Vey uśmiechnęła się do Dasha i wyprowadziła dziewczynę.
-Spokojnie, to jak się nie mylę dobra osoba. Dziś zaproponował mi nocleg za darmo. Bardzo zacny mężczyzna. -powiedziała uspokajająca do Sunako -Zrobię kilka niezbędnych badań i wrócisz do dziecka.
Ostrożnie podtrzymując kobietę wyprowadziła ją z sali i wolno zaprowadziła do lazaretu. Była na prawdę zaniepokojona. Zastanawiała się jak w tym ogromie nowych obowiązków znajdzie czas na naukę i  zbieranie niezbędnych ziół. To co rano nazbierała bardzo szybko się skończy przy takiej frekwencji pacjentów. Cicho westchnęła wchodząc z powrotem do Punktu Medycznego.