Ziemia Caelum

Arissa odeszła od muru. Niestety nie miała żadnego pomysłu aby tą sprawę rozwiązać.
Lecz gdy stała przy murze widziała i słyszała jak jakaś dziewczyna i mężczyzna również zaciekawili się tą sprawą.
Po chwili namysłu postanowiła do nich podejść. Zapytała czy mają jakiś pomysł aby rozwiązać tą sytuację.

Vey zmarszczyła czoło i powiodła wzorkiem na strażnikami. Po chwili odpowiedziała mężczyźnie na jego pytanie.
-Nie, niczego. Wydaję się, że to nie wina dzieci. Nazywam się Vey -uśmiechnęła się i znowu zerknęła na mężczyzn -A może... Strażnicy są winni? Muszą się znać na zamkach, a dzieci nawet nie przeszukali. Co o tym myślisz? -zapytała.
Po chwili zerknęła na rozmówcę wielkimi zielonymi oczyma. Czuła się niezręcznie. Chcąc pomóc musiała przełamywać swoje opory w kontaktach międzyludzkich. Gdy nie chodziło o leczenie była nieśmiała. Gdyby nie fakt, że chodzi o pomoc przede wszystkim dzieciom pewnie by nie znalazła w sobie tyle śmiałości by podejść.

Podeszła do dziewczyny i mężczyzny którzy rozmawiali ze sobą o tej sprawie, ściągnęła kaptur i spytała:
- przepraszam, zauważyłam że wy też zainteresowaliście się tą sprawą. Może w trójkę zdziałamy więcej? Po tych słowach spojrzała na ludzi którzy idą do karczmy. Słyszała że oni też mieli tam iść więc chcąc pomóc udała się z nimi. Po drodze przedstawiła się:
- mam na imię Arissa, a wy?

Czym bliżej karczmy, tym bardziej odgłosy z kuźni wszystko zagłuszały. Bijące dzwony, które oznajmiały wszystkim na rynku, że jest dziewiętnasta, pod północnym murem były niesłyszalne. Mieściła się tu także komenda straży, w której czekali ci co mieli zmieniać warte. Niektórzy zastanawiali się czy strażnikom nie przeszkadza taki hałas. Czasami ktoś znowu napomknął o całej sprawie jaka miała miejsce na rynku. „ Co się stało z tym amuletem? Po co dzieciom jakikolwiek amulet?”. Jednak nie mówili nic co mogłoby dać nowe poszlaki.
Nikt nie niósł porcelany, a nawet jeśli tak, to w tym tłumie nie dałoby się tego zauważyć. Najwyraźniej tamten handlarz dzisiaj nic nie zarobił.
W karczmie zrobiło się tłoczno, jak to zawsze bywało o tej porze. Handlarze, strażnicy i normalni mieszkańcy przychodzili tu, żeby odpocząć po ciężkim dniu.

Vey przysiadła się, ale najpierw wzrokiem omiotła pomieszczenie w razie gdyby ktoś zaczął się nimi interesować tylko dlatego, że oni zainteresowali się tą sprawą. Zwróciła też uwagę na osoby ciche i zbyt głośne, wszystko co nie wydawało się normalne w karczmie. Nie spodziewała się zobaczyć zbyt wiele.
Po chwili spojrzała na rozmówców zainteresowanego sprawą mężczyznę. Westchnęła cicho i kładąc łokcie na stole oparła o dłonie brodę. Wyglądając dość uroczo. Wbiła w nim wielkie zielone i ufne oczy.

-Witam was!- Odezwał się tylko pierwszy z nich, najwidoczniej bardzo zadowolony faktem, że widzi nowe twarze. - A więc interesuje was ta cała sprawa? Chyba jesteście jedyni, inni wolą o tym wszystkim zapomnieć... Ale tak, tak, oczywiście, że wam powiem co widziałem i co sam o tym wszystkim myślę. A więc zacznę od tego, że  dwie sieroty zaczęły kraść ze straganów tuż koło mnie, co prawie każdy zauważył i już mieli je upomnieć, gdy kolejne dzieci jawnie zabrały rzeczy z kolejnych straganów, które były tylko trochę oddalone od tych pierwszych. Wszyscy od razu podbiegli do nich otaczając, a handlarze odebrali im swoje drobiazgi. Zrobiło się takie zamieszanie... Nie widziałem co się dzieje po drugiej stronie rynku, gdzie stał kolega. Prawda Vins?
-Ach, działo się to co powiedziałeś – powiedział drugi mężczyzna. -Wszyscy jak jeden mąż pobiegli do miejsca zamieszania, ja też. Nie patrzyłem nawet co działo się przy kramie tego handlarza od amuletu, chociaż stałem kilka kroków dalej, tylko od razu pobiegłem za innymi.
-Ciekawi mnie jedno – gdzie byli strażnicy? Słuchajcie, zawsze, nie ma dnia, żeby jakiegoś strażnika nie było na warcie. Nie wiem jak to robią, ale gdy jedna zmiana odchodzi, to jak w zegarku przychodzą zmiennicy, a komenda jest tutaj... A słyszycie co się tutaj dzieje, prawda? Ale do rzeczy, przez to, że ich nie było wybuchło to zamieszanie, normalnie od razu by zareagowali i upomnieli, a tak to nie miał kto tego zrobić. Ludzie naprawdę nie umieją się pohamować w takiej sytuacji.

- Jak chcesz wiedzieć, komu mogłoby zależeć, to chyba pytanie nie pod ten adres. - zaznaczył Busil - O tym, że dzieci robiły za kamuflaż, można było już się domyśleć z tego, że coś ukrywały. Już wcześniej o tym myślałem.
Zaciekawił go fakt, że akurat, gdy strażnika nie było, ktoś zajął się całą akcją. Dzieci zrobiły to całkowicie umyślnie, inaczej starałyby się chociaż trochę ukrywać.
- Ten strażnik... Nie wiecie czasem kim on był? Możliwe, że zaspał lub że ktoś go zatrzymał podczas zmiany warty albo, co jest najgorszym scenariuszem, sam jest współwinnym. Teraz wartoby skierować się do komendy, strażnik to nasz jedyny trop.
Busil powoli wstał z krzesła, zwalniając innym ludziom z tłumu.
- Dziękuje panowie za pomoc i miłego dnia. Jak będziecie ciekawi, opowiemy wam całą historie.
Zapominając o dwóch dziewczynach, Busil błyskawicznie zniknął z karczmy i nim ktokolwiek mógł coś zrobić, gnał w stronę komendy.

Vey popatrzyła zdziwiona na dziewczynę.
-Po co mam iść na komendę skoro strażnicy są tutaj. -wzruszyła ramionami.
Podeszła do jednego ze strażników. Postarała się wybrać jednego z bardziej odizolowanych i wyglądających uczciwie.
-Witam. -uśmiechnęła się serdecznie -Mogę się spytać kto miał służbę na rynku, podczas tego nieszczęsnego wydarzenia? Nie wiem czy pan słyszał... ukradziono tam amulet. -starała się być przyjazna i otwarta.