Ziemia Caelum

Na jedną, krótką chwilę błysk rozbawienia pojawił się w oczach Kylara. Całkiem dobrze się bawił podpuszczając wystraszoną, w tej chwili bezbronną kobietę. Ciekawiło go czy dziewczyna postanowi się w jakikolwiek sposób walczyć i rzuci się po broń. To by było dla niej czyste samobójstwo, chociaż.. dawno nie trenował więc może mały, szybki pojedynek dobrze by mu zrobił. Westchnął tylko odganiając szalone myśli i przybliżył się do kobiety. Kiedy dzieliły ich już tylko centymetry zatrzymał się i spojrzał uporczywie w jej oczy.
- Twoja matka dobrze zrobiła, że ostrzegła Cię przed tego typu mężczyznami. - Przebiegły uśmieszek wypełzł mu na twarz aby po chwili znów ustąpić przybranej masce. - Jednak.. - Nutka ironii zabrzmiała w jego głosie. - nie wyglądasz na jedną z tych, które przestrzegają tych zasad. Bynajmniej Ci to nie przeszkadza. - Odskoczył od nimfy i schował sztylet wciąż nie spuszczając z niej wzroku, kto wie do czego jest zdolna jeśli tylko dać jej ku temu okazje.

Spojrzał z pobłażaniem jak rzuca się po swoją broń. Dość ryzykowna decyzja biorąc po uwagę to, że ciągle miał ją na oku i oczywiście w każdej chwili mógł ją zaatakować, jednak pozwolił jej porwać ostrze.
Jeszcze chwilka zabawy nie zaszkodzi.
Uśmiechnął się tylko rozkładając ręce w jej kierunku.
- Zrobisz sobie krzywdę. - Mruknął lekceważąco spoglądając na obnażone ostrze. - Tylko stwierdzam fakty a raczej przedstawiam swoją interpretacje Twojej osoby. Mimo kilku elfich lat życia jeszcze nie zauważyłem aby była to wielka zbrodnia. - Podszedł bliżej odganiając chęć sięgnięcia po sztylet. - Dalej, zaatakuj mnie. Widzę, że masz na to ochotę. Jestem teoretycznie bezbronny, na co czekasz? - Wygiął kąciki ust w przebiegłym uśmiechu. Rzucił jej swoiste wyzwanie, był ciekaw czy je podejmie.

Wystarczyło jedno szybkie spojrzenie na zaciskające się do białości knykcie nimfy gdy szykowała się do ataku aby odgadnąć co za chwile się stanie. Kylar nie spuszczając jej z oka zaczął powoli sięgać do przytoczonej do pleców kuszy. Uśmiechnął się lekko wspominając rady swojego mentora o tym aby kuszę trzymać zawsze w pogotowiu, z założonym już bełtem. Gdy tylko się zamachnęła odskoczył do tyłu zdejmując w międzyczasie ją z pleców. Uniósł brew w zdziwieniu spoglądając na to jak się wywraca tnąc jedynie powietrze. Westchnął lekko i wymierzył w jej ciało. Odczekał krótką chwilę, uspokoił oddech korzystając z jej oszołomienia po upadku i wystrzelił celując w smukłe ramię nimfy.

Dziewczyna syknęła z bólu i dotknęła swojego ramienia. Jej koszula powoli zabarwiała się na czerwono. Bolało tak strasznie, że aż rozpłakała się. A może to ze strachu? W każdym razie ze łzami w oczach patrzyła teraz na mężczyznę stojącego nad nią z bronią w ręku. Było w nim coś groźnego, ale jednocześnie pociągającego... Stop, wróć! Pociągającego? Nie, to złe określenie. Po prostu wydawał się całkiem interesujący, ot wszystko. Zresztą ona ma Gewa i go kocha i... Jęknęła przerażona i spuściła głowę płacząc.Bała się o własne życie. Ten mężczyzna był szalony! Podniosła się. Pozbierała swoje rzeczy. Ramie ja cholernie bolało. Cofnęła się i zaczęła biec. W końcu uciekła znad jeziora.

Ostatnio edytowany przez Sunniva (2013-09-26 20:05:54)

Zapadł już zmrok. Noc spowiła ciemnym całunem całe miasto, jak i okolice. Ali brakowało nocnych wędrówek po lasach i jeziorach. Od dawna nie spacerowała po ciemku i należało to wreszcie przerwać.
Dziewczyna idąc powoli przez gąszcz wypełniała płuca chłodnym, jesiennym powietrzem. Matka Natura jednak i tak traktowała te ziemie łaskawo, że nie pozwalała na silne deszcze, które męczyły nie tylko ciało, ale i duszę.
Idąc pośród już pożółkłych liści mocno i głęboko wciągała zapach jesiennego powietrza i unoszącej się powoli mgiełki. Kochała ten świeży zapach liści i wody. Pozwalał o wszystkim zapomnieć i uwolnić się od monotonii.
Po chwili znalazła się na plaży. Usiadła na trawie jeszcze pod drzewami. Wpatrywała się na piękny, namiętny i tajemniczy Księżyc, rozjaśniający całą okolicę i doskonale podkreślający taflę wody. Przypominał jej ją samą. Skuliła się obejmując zgięte nogi i oparła podbródek między kolanami. Wpatrywała się cały czas na świecącą, srebrną kulę.
Myślała..

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-10-12 22:19:05)

Elfka usłyszała jakieś kroki pośród opadłych liści. Nie było to trudne, skoro tajemnicza postać dość głośno stąpała po gruncie.
Zwróciła się lekko ku maszerującej posturze. Po chwili ta usiadła i nawet raczyła obdarować elfkę powitaniem. Ali  wyczuła po głosie, że ma pierwszy raz styczność z tą osobistością.
Żeby zachować dobre obyczaje konwersacji, również wypadałoby coś odpowiedzieć.
- Dobry wieczór, choć raczej powinno się o tej porze użyć określenia ''dobranoc'' - uśmiechnęła się. Było późno i tej pory nie można już było nazwać wieczorem.
Wróciła wzrokiem w poprzedni punkt, który obserwowała.
- Piękny, prawda? - powiedziała ciepło podnosząc lekko głowę i nabierając porządny wdech.

Elfka zdziwiła się, kiedy dziewczyna obok siedząca spytała o jej imię. Nie spodziewała się tego. Odwróciła się w stronę dziewczyny.
- Możesz spytać, ale wypadałoby uzasadnić swoją ciekawość - uśmiechnęła się przyjaźnie, kładąc lewą skroń na kolanach.
To jedna z niewielu osób w Caelumie, która posiada jakąś kulturę prowadzenia rozmowy. Bynajmniej stara się być miła i podtrzymać konwersację.
Była ciekawa, co odpowie dziewczyna. Elfka wpatrzyła się w jej krwiste imponujące oczy. Niektóre elfy z jej stron też takie posiadały, ale to były nieliczne wyjątki.
przybyła wędrowniczka nie wyglądała jak ''grzeczna dziewczynka''. Po samym wyrazie twarzy i już trochę zużytym odzieniu było widać, że nie usiedzi na miejscu zbyt długo i lubi rozrabiać. Jednak Ali Babę intrygował jej charakter i sposób mówienia, w jaki wypowiadała się nieznajoma. Jak to się mówi: Nie oceniaj ludzi po pozorach czy Nie oceniaj książki po okładce.