Ziemia Caelum

Spokojnie lekkim kłusem wjechała w las. Trzeba było lepiej udoskonalić jazdę wierzchem. Mimo, że latała na Hipogryfie czy pegazie, nie była to umiejętność opanowana do perfekcji. Spokojnie wprowadziła konia na ścieżkę. Stanęli.
Pogoda była dziwna. Było ciepło, ale niebo było pochmurne. Wyglądało na to, że zanosi się na deszcz, jeśli nie na burzę.
Eaz mielił w pysku kiełzno i patrzył nieco w prawy bok. Ali pociągnęła lejce i koń pokierował łeb wprost na ścieżkę. Ruszyła go i teraz koń rozgrzewał się w stępie. Przeszli długość dwustu metrów i nadszedł czas na lekki kłus. Potem coraz szybszy, coraz mocniejszy. Po drodze pół kilometra Ali postawiła na  początku na lekki galop, później na nieco mocniejszy. I tak przejechali już łącznie półtora kilometra. W końcu nadszedł czas na cwał. Eaz biegł radośnie i z chęcią, co przyczyniło się do tego, że nie męczył się aż tak mocno. Przebiegł pół kilometra aż do momentu rozwidlenia się ścieżki. Stanęli oboje.  Eaz spuścił głowę i mielił koralik. Ali patrzyła, w którą stronę powinna udać się teraz. Oba te rozwidlenia były ciemne w środku. Elfka nie chciała ryzykować, więc zawróciła konia i odjechała kłusem z powrotem w stronę stajni.
Ważne jest, aby na początku takiego treningu nie przemęczać konia. Jest to bardzo ryzykowne, gdyż takie nieodpowiedzialne zachowanie zwierzę może przypłacić życiem. Jak to się mówi, nie można iść od razu na głębokie wody.

-->