Ziemia Caelum

Wtuliła się w mężczyznę.  Wiedziała, że nie powinna zbliżać się do niego, ale nie umiała się oprzeć. Położyła głowę na jego torsie i zamknęła oczy. Po chwili musnęła ustami jego odkrytą szyję. Właściwie, to sama była zaskoczona tym, co przed chwilą zrobiła. Jej policzki oblał rumieniec. Szybko chciała zmienić temat, zanim Ray zapyta ją o co jej chodzi...
- Tak właściwie to ile macie lat, panie? -zapytała.

Spuściła głowę zawstydzona. Nie umiała odpowiedzieć na jego pytanie. Słysząc kolejny grzmot skuliła się, choć w ramionach Raya czuła się o wiele bezpieczniej.
- Dziewiętnaście, panie? - zapytała- To tyle samo co ja... Choć wyglądacie na więcej... Dlatego zapytałam.
Spojrzała na niego. Był tak samo zawstydzony jak ona, może nawet bardziej. Dziewczyna uśmiechnęła się sama do siebie zadowolona, podniosła się i musnęła jego usta.

-Nie, nie przez to. - powiedziała po chwili zamyślona udając że nic się nie stało - Po prostu wyglądacie panie na więcej lat niż macie. Czasem się to przydaje.
Uśmiechnęła się do niego łagodnie po czym westchnęła.
-Trochę tu duszno....- powiedziała po chwili - Wyjdę się przewietrzyć.
Zeszła po drabinie ze stropu i wyszła na zewnątrz, pomimo tego, że bała sie burzy. Zimne krople deszczu przyjemnie ochłodziły rozpalone policzki. Kiedy Tsuki weszła z powrotem do stajni była już cała mokra. Uśmiechnęła się do mężczyzny.
-Odwrócicie się panie? -zapytałam - Chciałabym się przebrać w suche ubrania.

Uśmiechnęła się i także się odwróciła. Długo grzebała w torbie zanim znalazła czystą suknie i bieliznę. Zsunęła z ramion mokrą koszulę.
-Tylko nie podglądajcie mnie panie...- szepnęła. Zdjęła spodnie. Mokre ubrania odłożyła na bok. Z mokrą bielizną, która przylegała do jej ciała miała najwięcej kłopotów, ale w końcu udało się jej ją zdjąć. Stała naga na środku stajni trzymając w dłoniach suche ubrania.

Kiedy zobaczyła, że Raytlion na nią patrzy pisnęła przerażona, zakryła się suknią, którą trzymała w rękach i cofnęła się o kilka kroków. Nie lubiła, kiedy ktoś ją podglądał. A zwłaszcza mężczyzna. Kiedy odwrócił się do ściany dziewczyna szybko się ubrała i usiadła skulona w kącie.
-Mieliście nie podglądać mnie panie - rzuciła gniewnie. W rzeczywistości bliska była płaczu. Niby Ray zobaczył ją przez przypadek i widział tylko przez chwilę, ale Tsuki nie była pewna czy widział blizny na jej plecach. Oparła głowę o ścianę. Gdyby je zobaczył, musiałaby wszystko wyjaśniać, powiedzieć, że zabija ludzi, a wtedy Ray na pewno zacznie nią gardzić.  Otuliła się swoim płaszczem i zamknęła oczy. Powinna już kilka dni temu zabić niejakiego Thorsena, na którego dostała zlecenia, a tymczasem włóczy się po puszczy z jakimś obcym jej mężczyzną. Spędziła noc w jego ramionach i w dodatku go pocałowała. Nigdy, przenigdy nie odważyłaby się na takie coś! Poczuła chłód. Odgarnęła mokre włosy z czoła i spojrzała na mężczyznę.
-Zimno mi... - powiedziała jak jak poprzedniej nocy.

Westchnęła. Żaden mężczyzna nie może się powstrzymać... Oni tacy już są! pomyślała Ale ten przynajmniej przeprosił... Może więc nie jest taki zły jak początkowo sądziłam?
-To wystarczy - powiedziała po chwili  - Nie chcę niczego więcej.
Podeszła do niego na czworaka, położyła się obok niego i pokierowała jego ręką, tak, by ją objął. Patrzyła przed siebie, zaraz jednak spojrzała mężczyźnie w oczy.
- Opowiedzcie mi coś o sobie mój panie - poprosiła.

Spojrzała na niego zaskoczona. Po chwili uśmiechnęła się.
-Ja też nie lubię wracać do przeszłości - powiedziała cicho - Jest zbyt bolesna.
Ułożyła się wygodnie na jego piersi. Było jej ciepło i pierwszy raz od bardzo dawna czuła się bezpiecznie. Dziewczyna zamknęła oczy i nic nie mówiła. Po jej równym oddechu można było poznać, że śpi.

Na dziedzińcu rozlegał się pośród pojedynczych grzmotów dźwięk stukających kopyt. Ali nie spodziewała się, że zastanie ją burza. Koń wesoło kłusował, a ona biegła jak wściekły pies. Po chwili stukanie kopyt rozległo się w stajni. Dźwięk trzaskających o siebie metalowych klamerek i innych części rzędu rozbrzmiewało w pustym budynku. Może nie do końca pustym.
Elfka zaprowadziła swojego podopiecznego do jego boksu przy wejściu i pobiegła jeszcze po drugiego konia, moknącego gdzieś na ogólniku. Roki schował się pod dostojnymi, kasztanami, jednak mimo to był cały mokry. Ali szybko chwyciła za jego prowizoryczny kantar i poprowadziła go szybko do budynku. Wprowadziła do boksu obok Eaza. Wzięła się za osuszanie zmokniętych koni. Zaprała koc i starannie wycierała sierść, aby ją wysuszyć. Zbliżała się powoli jesień, a taki deszcz w połączeniu niższą temperaturą i chłodnymi wiatrami mogą łatwo przyczynić się do jakiejś choroby. Całe szczęście, że to tylko łagodne przejście. Mimo to dziewczyna nie chciała kusić losu i starannie wytarła konie. Na koniec uhonorowała zwierzęta wieczornym posiłkiem. Na dole jeszcze czekał niewykorzystany w pełni worek owsa, więc nie było potrzeby, aby brać dokładkę ze strychu. Po wlaniu wody do koryt odczekała chwilkę, a potem pozamykała stajnię, aby chłodny prawdopodobny wiatr i nocny chłód nie dał się we snaki koniom. Skierowała się do chaty i walcząc ze spinką we włosach otworzyła drzwi domostwa. Weszła zamykając się ponownie od środka. Rozebrała się rzucając mokre ciuchy na krzesło i przebrała w nocną sukienkę. Nie robiąc zbyt wielu czynności, sporządziła sobie kolację z jeszcze niewykorzystanych z rana produktów. Po tym walnęła się do łóżka i spała jak zabita po męczącym dniu. Nareszcie.