Ziemia Caelum

- A więc w drogę - powiedział półgłosem Dashe. Rozejrzał się bardzo dokładnie po okolicy i wyostrzył wzrok po czym ruszył w drogę. Cały czas bacznie rozglądał się po okolicy i wypatrywał podejrzanych rzeczy. Jednak nic go nie niepokoiło więc spokojnie podtrzymywał tempo marszu aby jak najszybciej dotrzeć na górę...

Dashe zatrzymał się, wziął głęboki oddech i powiedział do swego towarzysza - Tak szczerze, to sam niewiem co mam myśleć o tym tajemniczym pojawieniu się oraz o Daresie. A jeśli chodzi o naszą obecną sytuacje wydaje mi się, że jest wszystko w porządku pozatym, że droga jest trudna do pokonania i ciężko się po niej poruszać ale mam jednak nadzieję, że nie bawem stan drogi się poprawi - I mężczyzna ruszył w dalszą drogę. Po przejściu kilkunastu kroków skierował wzrok na Busila i zapytał go - A Ty? Co myślisz o naszej misji? Jak myślisz co zrobią mieszkańcy wioski gdy nas zobaczą? Jak zareagują? - Dashe cały czas szedł dalej.

Ostatnio edytowany przez Dashe (2013-06-28 22:51:40)

Słońce leniwie wyłaniało się zza horyzontu, co oznaczało iż zostało trochę czasu zanim dojdzie do pojedynku. Od kiedy tylko lud mieszkający w ostępach przeszedł na stronę Calumu zrobiło się tu znacznie spokojnie, chociaż... Właśnie. Jedne słowo może o wielu rzeczach przesądzić. To, że stali się Caelumianami nie oznacza iż wszyscy zrezygnowali z bycia rozbójnikami. Szczęśliwym trafem nic się pomiędzy drzewami nie czaiło. Był to mimo wszystko początek podróży. Co przyniosą dalsze metry przebyte na tej ścieżce? Kto wie...

- Niestety niewiem. Przemierzam tą drogę pierwszy raz ale myśle, że już niedługo - Powiedział Dashe do swego towarzysza wyprawy. Po chwili Dashe zatrzymał się ponieważ wydawało mu się, że coś zauważył, a może tylko mu się wydawało? Tak czy inaczej mężczyzna cały czas był czujny aby nie wpadli w zasadzkę...

Dashe zatrzymał się i powiedział do swojego towarzysza - Odpocznijmy tu trochę. Zostało już niewiele drogi na wzgórze. - Mężczyzna usiadł na ziemi i rozejrzał się po okolicy miał nadzieję, że nic ich nie zaskoczy podczas odpoczynku. Dashe siedział czujny, choć po chwili ciszy zmniejszył swą czujność i postanowił odpoczywać.

Sielanka została przerwana. Po kilku minutach z okrzykiem zaczęli z lasu wybiegać zbójnicy. Zanim Busil i Dashe zdołali zareagować byli już otoczeni przez zgraję łachmaniarzy, szczerzących się na myśl o owocach tego rabunku. Większość chciała już więźniów zadźgać, gdy powstrzymał ich donośny głos:
- Spokój do ciężkiej cholery! Przepuść mnie! - pomiędzy rozbójnikami, a wysłannikami Caelumu pojawiła się nagle postać, w której Busil rozpoznał... dowódcę grupy, tej samej, co złapała go gdy próbował dostać się do przywódcy ludu. - Co się dzieje?

Dashe zerwał się z ziemi na równe nogi i chwycił za rękojeść swojego miecza, jednak zrezygnował z wyjmowania go gdy zobaczył, że Ci ludzie ich otoczyli. Skierował wzrok na Busila i spytał cicho - Czy Ty ich znasz? Kim oni są? - Dashe szukał jakiejś drogi, którą mógłby wraz ze swoim towarzyszem się wydostać z tej śmiertelnej pułapki... Jednak byli otoczeni i nie było szans na ucieczkę.