Ziemia Caelum

- Nikt istotny. - powiedział Busil, gdy ludzie odeszli na wystarczającą odległość - Spotkałem go już raz, gdy na zlecenie Daresa mieliśmy zaprowadzić pokój między nami, a nimi. Wywiązała się z tego dosyć ciekawa i niezrozumiała historia, ale nie ma co wgłębiać się w szczegóły.
Busil wstał i rozejrzał się.
- Nie wstawaj, gdy już za późno, w takiej sytuacji to już nie ma znaczenia a pokazujesz, że brak ci pewności siebie. A więc... Idziemy?

Dalszej wędrówce nie towarzyszyły już niezapowiedziane spotkania ze starymi znajomymi. Wręcz przeciwnie. Podróż szła jak po maśle. Może nie do końca trafne określenie, ale przez to można wyczytać, że Dashe i Busil zbliżali się do wzgórza.
Drogę wysłannikom co i rusz przecinały tylko dziko żyjące zwierzęta, głównie rodziny zajęcy i stadka saren. Poza tym cisza, spokój. W takich oto okolicznościach zbliżyli się do miejsca pojedynku na 1 milę.

- Wiem, jeszcze trochę i stoczymy walkę dla Caelumu. Miejmy tylko nadzieję, że wyjdziemy z tego pojedynku żywi - Uśmiechnął się Dashe mówiąc to do Busila. Dashe szedł pewnie do przodu i wiedział, że do walki pozostało nie wiele czasu mimo to humor mu dopisywał. Podczas marszu jednak nie zapominał się rozejżeć.

Dashe zwolnił nieco swój marsz widział arenę na której miał za kilka minut walczyć. Rzekł do swojego towarzysza - To już tutaj. Mam nadzieje, że wygramy. A Ty jak myślisz, jaki będzie wynik tego starcia? - Dashe i Busil byli już o kilka metrów od areny... Dashe postanowił się wyciszyć przed walką, wziął głęboki oddech zatrzymał się na chwilę i ruszył dalej.

Kilka osób przyglądało się przybyłym już od dawna. Właściwie, nie ukazując prawie żadnego znaku (uciekające stada zajęcy i saren) członkowie tej społeczności towarzyszyli Busilowi i Dashe już od kilku mil. Widzieli dokładnie jak wyglądają, poznali sposób ich zachowania, imiona oraz samodzielnie ocenili ich skuteczność w walce. Każdy inaczej. Jedni się ich obawiają, drudzy wręcz śmieją na myśl o walce. Spośród tłumu wystąpił jakiś starszawy mężczyzna, zilustrował wojowników dokładnie wzrokiem, po czym rzekł obojętnie:
- Czyli już jesteście. Nuncjo - skierował się do jakiegoś chłopaka, trochę podobnego do niego, mogącego uchodzić za jego syna - Obudź tamtych leni. - powrócił do swych gości - A wy możecie chwilę odpocząć, zanim tamci tu przyjdą.

- Witaj. Jam jest Dashe. - Rzekł do starszego mężczyzny. Usiadł obok Busila i położył się na ziemi. Zaczął myśleć jak to będzie, co jeśli zginą obaj. Jednak natychmiast wybił to sobie z głowy podniósł się z ziemi i poklepał Busila po ramieniu szeptając do niego - Damy rade -

- Co za ochrypliwy charakterek. - zaśmiał się Busil, po czym spojrzał na dwóch mężczyzn, z którymi ponoć miał walczyć - Tak, to my.
Rozmiary przeciwników trochę go przerażały, ale myślał pozytywnie, wielkoludy mogą być powolniejsze. Busil wstał i obejrzał przeciwników, chciał zobaczyć w ich ruchach czy ciele jakiś słaby punkt. Jeśli nic by się nie znalazło, miał tak czy inaczej przekonanie, że da sobie radę, a topór przerobiony przez Kaina na pół młot zrobi swoje.

Ci jedynie tępo patrzyli na swoich przeciwników. Wyraz ich twarzy dawał jednoznaczne sygnały, że niezbyt zależy im na tej walce. Najchętniej by się tylko położyli i spali przez cały dzień. Nie zareagowali nawet na słowa Dashe, a może po prostu ich nie usłyszeli. Zamiast nich podszedł do Caelumian starszawy, który wcześniej ich przywitał. Stanął naprzeciw, po czym rzekł obojętnie:
- Główny walczy z głównym - tu wskazał na jednego z tamtej dwójki - Sekundant z sekundantem. Gdy któreś pokona swego przeciwnika, wspomaga swego towarzysza. Walka kończy się, gdy któraś z drużyn zostanie zwyciężona. - przyjrzał się ponownie swoim pobratymcom, a następnie odwrócił się do wysłanników z zapytaniem:
- Który z was to który?