Ziemia Caelum

Busilowi nie podobali się przeciwnicy, wyglądali jak dwie tłuste leniwe świnie, jednak skoro zostali wystawieni do walki, nie powinno być tak łatwo.
- Ja, Busil jestem sekundantem. - powiedział zwięźle wojownik - Dashe jest głównym.
Spojrzał na mężczyznę, wyglądał na porządnego, jednak zapewne jak inni tutaj, mężczyzna którego spotkali pod bramą czy dwójka osiłków, będzie mu śpieszno a sam jest wredny i spławi ich przy pierwszej sposobności. Wolał więc zapomnieć o jakichkolwiek istotnych sprawach i przeszedł do konkretów.
- Więc... Możemy już walczyć, zaczynamy?

- Nie. Waszym celem jest pokonanie przeciwnika. Możecie go zabić, znokautować, cokolwiek, byleby nie był zdolny do walki. Rozumiecie? To dobrze, bo nie chcę mi się tego więcej powtarzać. A teraz ustawcie się na arenie. - powiedział i podszedł do swych pobratymców starszawy, po czym rozpoczął do nich swoją tyradę - Macie to wygrać! Przegrana nie wchodzi w grę! Jeśli tak się stanie będą nici z lenistwa, rozumiecie cholerne bękarty?! A teraz jazda i powalić ich! - następnie jakby nigdy nic stanął pomiędzy walczącymi, przyjrzał się każdemu, wyciągnął przed siebie rękę i po chwili krzyknął:
- Zaczynajcie!

Dashe wyciągnął swój miecz. I zaczął powoli zbliżać się do przeciwnika, był bardzo czujny i niechciał się narażać na to, że jego wróg trafi go już na początku walki co spowodowało by wielkie osłabienie. Dashe kątem oka spojrzał na Busila aby sprawdzić czy nic mu nie jest gdy zobaczył, że z jego towarzyszem jest wszystko w porządku skupił się na swoim przeciwniku, czekając na jego atak oraz czyhając na jego błąd.

Dashe krzyknął głośno do przeciwników - Nigdy! - I wtem bardzo wściekły zaczął atakować swojego przeciwnika. Dashe walił swym mieczem z całej siły, raz po raz jednak przeciwnik dobrze się bronił. Mężczyzna wiedział, że tak walcząc nie wygra bo zaraz się zmęczy, a wtedy będzie niezwykle łatwym celem dla silnego przeciwnika, który jednym machnięciem topora mógłby ściąć mu głowę. Dashe szukał jakiegoś słabego punktu lecz nie mógł się skupić na szukaniu bo rywal wściekle go atakował. Wtem do głowy wpadł mu pomysł, który był bardzo ryzykowny. Dashe po sparowaniu ataku wroga gdy ten brał zamach by uderzyć go po raz kolejny mężczyzna rzucił się na ziemię obok swojego rywala próbując mieczem zranić jego nogi Dashe po upadku na ziemię natychmiast chciał się z niej podnieść.

To była znaczna pomyłka Dashe'a. Przeciwnik wymierzył mu silnego kopniaka w klatkę piersiową, zostawiając po sobie wielkiego siniaka. Następnie podniósł go i rzucił o jakieś drzewo, rozrywając jednocześnie ubranie swego wroga. Tylko fart, który sprawił że chłopak przeleciał obok pnącego się w górę mocarza i trafił w krzaki, go uratowała. Mógł wstać, mógł walczyć, lecz jego ciosy były już słabsze niż dotychczas.
Lepiej radził sobie Busil. Sparował każdy cios, co jakiś czas przechodząc do kontrataku. Z początku spaślak powątpiewał w siłę Caelumianina, lecz błyskawicznie zmienił zdanie. Młot, tak jak tego chciał Busil, zniszczył topór przeciwnika, lecz przy tym zdarzyło się coś, czego nie przewidywał. Atak nastąpił ze zbyt dużym impetem, czego nie wytrzymał trzonek. Część z młotem odpadła, zostawiając samo ostrze.

Busil był zadowolony z sukcesu, jednak młot rozwalił się mu w nie najlepszym momencie. W tej chwili zostało mu tylko obezwładnić sekundanta i pomóc Dashe'mu. Nie chciał zabijać przeciwnika, w końcu utracił broń, a pojedynek tego nie wymagał. Postanowił wymierzyć mu w głowę bokiem ostrza mocne uderzenie, ale tylko na tyle, by go ogłuszyć, powalić. Przy tym, pilnował żeby nie wywrócić się o leżący na ziemi fragment młotu. Kątem oka, szybko tuż przed atakiem spojrzał na Dashe'go. Nie wyglądało to dobrze, świadczyła o tym zadowolona buźka jego przeciwnika i gałęzie, wystające gdzieniegdzie ze zbroi jego kompana.
- Dasz radę, Dashe! - krzyknął, przed zaatakowaniem swojego przeciwnika.

Dashe był już zmęczony atakami, które i tak nie przynosiły żadnego skutku. Miał jednak nadzieję, że zaraz jakiś jego atak dotrze do celu. Ale póki co nic na to nie wskazywało. Dashe popatrzył na rywala i odziwo zaprzestał ataki, jedynie odpierał te co na niego spadały z rąk wroga. Gdy mężczyzna nabrał trochę sił tuż po obronie ataku wroga postanowił rzucić się na niego, i tak też zrobił Dashe skoczył na rywala próbując go przewrócić na ziemię, a drugą rękę w której trzymał miecz wystawił tak aby wbiła się w jego rywala. Dashe wiedział, że ten atak nie jest zbyt mądry ale nie miał innego wyjścia skoro żaden z jego ataków nie docierał do celu.

Kolejny kiepski pomysł, jaki wpadł do głowy Dashe'a. Bez większego problemu został powstrzymany i ponownie rzucony, tym razem na ziemię, akurat w tym miejscu miękką, ponieważ obsypaną piaskiem. Następna taka akcja może się skończyć gorzej.
Busil tymczasem był w zupełnie przeciwnej sytuacji. Miał znaczną przewagę nad swym rywalem, bowiem był on bezbronny, wyczerpany i niechętny do ciągłej walki. Fricai ledwie zauważył, że ten daje mu dosyć niewyraźne i dyskretne znaki ręką, aby uderzył go w głowę czymś twardym, bo ma już dosyć.