Ziemia Caelum

Masuzu nie podziewał się takiego obrotu spraw. Najpierw wszystko szło gładko, a potem akcja nabrała tępa i wszystko się zepsuło. W stragan uderzyła strzała z liścikiem "Będziesz Następny" Phi... Jakieś debile udają że są fajni?... Ale skoro sprzedawca wspomniał o kliencie który rzekomo miałby kupić ten wisiorek, to mogło mu chodzić właśnie o księcia który lubi takie duperele... Jedak ten bękart nie chciał nic więcej powiedzieć i tylko poprosił o odejście. Nie chciałem stosować przemocy ale musiałem. Przybliżyłem ostrze do twarzy sprzedawcy i lekko go drasnąłem, tak aby zaczęła lecieć krew. Mów albo to nie Oni Cie zabiją a Ja. Powiedziałem stanowczo. Raz się jedzie na wozie, a raz pod wozem, ale każdą sytuację trzeba wykorzystać. Kto miałby kupić ten wisiorek? Dokończyłem pytanie w razie braku inteligencji mieszczanina. Jeżeli nie chce nic mówić powoli zatapiam w nim swoje ostrze, jednak gdy tylko coś powie od razu wyjmuję broń z jego ciała.

Ostatnio edytowany przez Aoi (2013-08-21 11:57:34)

Chłopak spodziewał się takiego obrotu spraw. Siłą postawił sprzedawce na nogi i wziął go za zakładnika. Zróbcie jeszcze jeden krok a to się skończy stratą tego człowieka, i pamiętajcie, nie jestem sam, w każdej chwili może zginąć więcej sprzedawców. Zaimprowizował Aoi. No mów kto miał przyjść! Nie chce Ci zrobić krzywdy... Szepnął mu do ucha Masuzu. Ehh... I weź tu dogadaj się z takimi tumanami... Zaklął w myślach chłopak.

Aoi wysłuchał co sprzedawca miał do powiedzenia. Dobrze, dziękuje C... Urwał. Dostałem strzałą w plecy. Pierdolone cioty! Atakują od tyłu jak jakieś niedoroby... Zaklął chłopak. Jedynym pozytywnym aspektem była wiadomość przyczepiona do strzały w moich plecach. Wiadomość ukoiła mnie, nie był już zagrożony. Teraz  moim problemem byli strażnicy... Musiałem się od nich uwolnić, ale z tą strzałą na plecach to jest trochę trudniejsze. Mimo bólu który próbuję ignorować z resztek sił próbuję wyjąć strzałę. Jeżeli mi się uda to rzucam ją w stronę strażników i uciekam gdzie popadnie. Jeżeli nie udało mi się jej wyjąć uciekam z nią w plecach. Argh... Wykrztusiłem z siebie razem z wypluciem krwi.

Ostatnio edytowany przez Aoi (2013-08-21 12:54:09)

Ignorując wszystkie możliwe uczucia uciekam ile sił w nogach najbliższą drogą. Jak to dobrze mieć maskę. Pomyślałem uśmiechając się przekornie. Ehh... I co teraz zrobię z tym księciuniem? Byłoby dobrze gdyby się znalazł. Jedyne co wpadło mi do głowy to mało opłacalne szukanie. Kur... Czemu nie przyjąłem zadania na zabicie kogoś, albo odbicie z jakiegoś obozu? A nie jakieś pierdolone szukanie. Ta cała sytuacja już mnie dobija. Przekląłem w myślach. Cały czas biegnąc do wyjścia szukam wzrokiem mojego celu, a może jest gdzieś tutaj?

Biegłem ile sił w nogach. Los chciał że uderzyłem w coś, a raczej w kogoś. [i]Dzięki Bogu to nie strażnik...[/b] Odetchnąłem spokojnie. No wiesz... Próbowałem dowiedzieć się czegoś o "nim" ale natrafiłem na ludzi szantażujących sprzedawce... No i tak wyszło że mnie ściągają, a ja straciłem trop... Odparłem ze smutną miną. To był chyba koniec zlecenia, nie miałem szans odnaleźć dzieciaka, a zwłaszcza teraz. Jedyna deską ratunku był zleceniodawca który dałby mi jakąś wskazówkę, o ile jakąś ma. Nie wiesz gdzie może się znajdować? Albo chociaż powiedz Mi gdzie znajduje się ich posiadłość, kiedy dzieciak będzie szedł do domu wtedy go złapie. Powiedziałem zdesperowany.

Aoi ucieszył się że jego zleceniodawca nie jest bardzo zły. Chłopak z każdą chwilą czuł się coraz lepiej. Teraz był bezpieczny. A więc to było tak... Kiedy szukałem tego chłopaka na targowisku wpadłem na pewnego sprzedawcę. Jacyś ludzie szantażowali tego kupca. Miał on opchnąć komuś jakiś wisiorek, a w przeciwnym razie zabiliby Go i jego rodzinę. Na szczęście jakimś cudem udało mi się ich powstrzymać, ale jak sam widzisz gonią mnie siły porządkowe. Uśmiechnął się. Wiedział ze to nie czas na uśmiechy, ale ten wyszedł mu mimowolnie. Może warto wrócić na targ nocą? Skoro księciunio kolekcjonuje takie rzeczy, to odda sporo za nową rzecz do kolekcji. Powiedziałem przekonywająco.

To był niezwykły zleceniodawca. Hmm... To nie było do końca tak, ale przez przypadek. Ale cieszy mnie Twoja postawa. Odparł Aoi. Propozycja "szefa" była dobra. Odzyskam siły a potem złapie tego małego gnoja... Dzięki... Na pewno dam sobie rade! Krzyknąłem podekscytowany. Jeszcze nie wszystko stracone.

Aoi czuł się o niebo lepiej. Zastanawiała mnie jedna rzecz... Czemu byli dla mnie tacy mili? Może takie są wymogi pracy? heh, nie ważne. Uśmiechnął się Masuzu. Chwilę póżniej razem ze zleceniodawcą trafił z powrotem na targ. Tak... Jest trochę za wcześnie ale poczekam. Pójdź się gdzieś bezpiecznie schowaj, tym razem nie nawalę! Odparł podekscytowany Aoi. Okej... Teraz znalezć jakieś miejsce skąd mogę obserwować cały targ. Pomyślał i zaczął się rozglądać. Jeżeli znalazł takie miejsce rozłożył się wygodnie i zaczął czekać.