Ziemia Caelum

Koń parska z radości, że jest w centrum zainteresowania. Duma rozpera go tak, że ogon podniósł tak wysoko, jak konie arabskie. Jego parskanie budzi Ali Babę. Ta przeciąga się i ze zdumieniem patrzy, jak koń i jakaś dziewczyna idą w jej kierunku. Wstaje, podnosi siogło, torbę i czeka z przymróżonymi oczami.

Ali Baba otwiera usta z wrażenia, jeszcze nikt do niej nic nie powiedział, może dlatego, że z nikt nie chciał z nią rozmawiać. Po chwili opamiętania mówi:
- Witaj Pani, jestem Ali Baba.
Po chwili przetworzenia w głowie informacji dodaje znowu:
- Tak, ładnie dzisiaj, nawet bardzo. Nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałam taki dzień.
Znowu po chwili uśmiecha się serdecznie i dodaje:
- Eaz, znowu zaczepiasz okolicznych? Co za koń... - kręci głową.
A koń zaczął machać głową.
Ali Baba po chwili dodaje:
- Pani jest stąd?

Zarroc w swojej jastrzebiej formie wyladawal obok elfek po czym zamienil sie w czlowieka.
-Witam was drogie elfy- powiedzial Zarroc przygladajac sie elfom.
-Czegos tu szukacie? ''nie znosze gdy obcy kreca sie po mojej Puszczy'' - pomyslal Zarroc. Byl gotow by je stad przegonic ale najpierw chcial dowiedziec sie co maja do powiedzenia.

-------
Przepraszam za brak polskich znakow ale pisze z telefonu.

- Aaaaa! - wrzeszczy zaskoczona i wystraszona elfka i chowa się za drzewo. Koń również wypłoszony początkowo staje dęba, a potem maszeruje w kierunku mężczyzny z zamiarem ataku.
A ten co? Bohatera udaje? - myśli.
Potem ogier parska i ociera się o chłopaka z zamiarem zabawy.
Eaz! Co ty robisz do diabła? - mówi do ogiera telepatycznie. Ten przestaje na chwilę i patrzy na elfkę z wyrzutem, poczym znowu robi to, co robił przed chwilą.
Ali Baba przez chwilę porządkuje w głowie myśli i mówi:
- Powracając do wcześniejszej rozmowy, jestem z Północnych rejonów Ziemi Blythe. A co do Pana? Kim pan jesteś?

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-02-17 21:10:20)

- Jeśli się umie słuchać, można usłyszeć od drzew, wszystko na temat tych co w lesie się znajdują, jednak więcej mówią o nieistotnych rzeczach, a te istotne trudno wyłapać. Ale przecież chodząc po tym świecie ciągle narażamy się na niebezpieczeństwo, nieważne gdzie, więc gdybyśmy się bali każdej niebezpiecznej istoty nasze życie nie miało by sensu. - zaśmiała się radośnie patrząc w zielone oczy mężczyzny. - Czy powinnam się bać ciebie?

- Ja? Niezbyt często, właściwie to pierwszy raz tu jestem, a sądząc po tym co mówiłeś panie, wnioskuję, że znasz te tereny i ty jesteś tym jednym z groźnych Cosi, których powinnyśmy się bać. Chyba, że się mylę? - uśmiechnęła się szerzej. Teraz jej imie ma jakiś sens - jest szczęśliwa. Chyba to wszystko przez brak jakich kolwiek rozmów we wcześniejszych dniach, a teraz aż za nadto, chociaż nie uśmiechało się jej zginąć przez jakiekolwiek nie właściwie słowo, które do niego teraz kierowała.

Ostatnio edytowany przez Airi (2013-02-17 23:12:54)

- Och, Fricai? Szczerze powiedziawszy nie słyszałam o tej rasie - ciągle uśmiechnięta zrobiła coś na pozór ukłonu mówiąc przy tym: - Więc, miło mi cię poznać Zarrocu, jestem Airi.
Fricai... Podobno groźne, a jednak przez niego mam mieszane zdanie pomyślała. Przyglądała mu się chwilę po czym rzekła:
- Czy byłbyś tak miły i opowiedział mi trochę o swojej rasie? Nie nalegam, jednak dobrze jest poszerzać swoją wiedzę o świecie, a szczególnie o niebezpiecznych stworzeniach

Ostatnio edytowany przez Airi (2013-02-18 10:45:41)

W jeziorze nagle pojawiły się dziesiątki odbić, główne istot zmutowanych przez ciemną moc. Nie zabrakło w tej potyczce również powietrznych demonów, które zwały się harpiami - każdego kogo przyuważyły z wysokości, zaczęły atakować lotem koszącym. Przy takich przeciwnikach, trzeba ustąpić. Ustąpić, ale tylko chwilowo. Każdy kto gotów do walki z nimi, niech sięgnie swą broń, zostawi wszystko inne i niech wynosi się do Centrum Dowodzenia.