Ziemia Caelum

Ponad 200 wojowników, jak jeden mąż rzuciło się na wszelakie pokraki z ciemności, jakie tylko tam pozostały. Po raz pierwszy w całym tym konflikcie armia Caelumu miała przewagę liczebną, a wiadomo że dotychczas wygrywała mając do dyspozycji tylko nieliczne oddziały. Bitwa szybciej się skończyła niż zaczęła. Po chwili z miejsca bitwy uciekały chmary przeciwników, a trupy ich towrzyszy leżały porozrzucane na polu całego zdarzenia.

Wojna została zakończona. Ciemność uciekła.

Ali Baba przychodzi z Eazem znów nad jezioro, tylko teraz w innym celu. Podchodzi ledwo do brzegu i czyści sobie ręce od już nieco zaschniętej krwi. Potem otwiera swój plecak i gryzie kilka z ziół, które wzięła ze szpitala. Ból nieco ustąpił. Później szukając w torbie znalazła jakimś cudem kilka bandaży i zaczęła owijać sobie niezdarnie rany. Trochę to potrwało, zanim porządnie je doprowadziła do porządku. Potem skierowała się w stronę gospody.

  -->

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-03-03 00:40:34)

Moria szla powoli przez las, rozmyslajac o sprawach mniej lub bardziej istotnych. Miala mieszane uczucia co do tego wszystkiego.
''Moze powinnam wrocic... Nie, jednak nie''
Nie chciala tam isc. Na razie wolala podrozowac w poszukiwaniu nowych skladnikow do swoich eliksirow. Ale teraz byla zmeczona. No tak, nie wyspala sie, bo musiala czuwac, by moc sie wymknac.
Gdy stwierdzila, ze w poblizu (jej zdaniem) nikogo nie bylo, przybrala postac weza i wpelzla na galaz, wokol ktorej sie owinela. W zwiazku z tym spomiedzy lisci wystawal kawalek czerwonego, gadziego ogona.
Zamysllila sie, czekajac na sen. Szum pobliskiego jeziora uspokajal ja.

Ostatnio edytowany przez Moria (2013-03-22 17:02:16)

Moria uslyszala kroki, wiec podniosla glowe. Ktos tutaj byl! Niemozliwe, przeoczyla? Moze dopiero teraz przyszedl. Jej oczom ukazala sie dziewczyna. Zdawalo jej sie, ze ja widziala juz kiedys. No tak. Przeciez byla w osadzie. Wysunela jezyk i zasyczala cicho. Po chwili znowu stala sie czlowiekiem.
-Amentis, co tutaj robisz? -przypomniala sobie w tym momencie jej imie.
Siedziala na galezi, ktora byla wystarczajaco gruba, by mogla ja utrzymac.

-Coz -odparla tamta w odpowiedzi. -Ja... zwyczajnie chcialam troche odpoczac. Meczaca jest ta stolica.
Odgarnela zachodzace na twarz wlosy, ktorymi figlarnie bawil sie wiatr.
-Szczerze mowiac, nie spodziewalam sie, ze cie tutaj spotkam. Ostatnio widzialysmy sie w calkiem innym miejscu... myslalam ze do tej pory tylko ja je opuscilam.

-Opuściłam to miejsce, więc nie wiem. Myślałam, że ty mi coś powiesz -spojrzała na nią badawczo. -Wszystko w porządku? Odnoszę dziwne wrażenie, jakbyś o czymś zapomniała -dodała po chwili.
Moria zeskoczyła na dół, by rozprostować kości. Przeszła kawałek, nie spuszczając przy tym wzroku z Amentis.
-Może spotkałaś kogoś z nas? Albo słyszałaś... Tak pytam.

-Naprawdę? -spytała z nieudawanym zainteresowaniem.
-Może powinnam tam wrócić -mruknęła cicho sama do siebie.
Po chwili podniosła wzrok na Amentis:
-Gdzie się wybierasz?

-Hmm -zastanowiła się przez chwilę.
Z jednej strony obecność dziewczyny jej nie przeszkadzała, ale z drugiej wolała działać w pojedynkę. Po chwili namysłu stwierdziła, że w razie czego lepiej jest być w grupie.
-Dobrze. Jeśli chcesz. Wybieram się do stolicy -powiedziała.
Moria ruszyła powolnym krokiem przed siebie, jednakże zatrzymała się po chwili, czekając na odpowiedź Amentis.